Beşiktaş'a ve Türk futboluna bir dönem damga vurmuş Oktay Derelioğlu'nun önceki günkü jübilesi bizi bir anlamda mazinin toz tutmuş sayfalarına götürdü. 1993 yılında A Genç Milli Takım'da futbol duayeni Serpil Hamdi Tüzün hocanın usta ellerinde nasıl işlendiği aklıma geldi. O günlerde başlayan diyaloglarımızdan sonra inişli çıkışlı yaşamıyla Beşiktaşlı Oktay'ın golleri hafızalarımızı süsledi. 15 yılı aşan arkadaşlığımızda çok anımız oldu. Jübilesi de farklı duygular yaşattı. Oktay'a jübile yapılmasının birçok kişiyi şaşırttığını ve bu kadar ayrılıktan sonra rahatsız bile ettiğini söylemek durumundayım. Öncelikle son yıllarda vefa duygusunun törpülendiği Beşiktaş camiasında bu değerlerin ön plana çıkarılması açısından bu jubileyi olumlu ve doğru buluyorum. Ancak bunları dile getirirken 'Oktay'dan önce bu takımda jübile yapılacak çok futbolcu var' düşüncesinin de sonuna kadar arkasındayım. İlk aklıma gelenler Gökhan, Recep, Feyyaz, Ertuğrul, Rahim, İlhan, Sergen.
Niçin yapılmıyor
Oktay'a jübile yapılmasını eleştirmek yerine, yapılmayanlara 'niçin' diye sormak daha doğru olur. Aydınspor'un Aydın olduğu dönemde efsane isimlerden Güven Önüt'e yanılmıyorsam 50'ye merdiven dayamışken Aydın'da jübile maçı bile yapan Beşiktaş bu konuda en vefalı kulüp. Zaman zaman eleştirdiğim Sayın Demirören'in bu konulara 'yaklaşımının ve duyarlılığının' üst düzeyde olduğunu merak edenler için belirtelim. Beşiktaş başkanı, yönetimi böyle bir talebi çevirmeyeceğine göre yapılmayan jübileler ya futbolcuların isteksizliğinden, ya da diyalogsuzluğundan kaynaklanmış olabilir. Jübile deyince aklıma futbolu kadar, zekâsına da hayranlık duyduğum sevgili Mehmet Özdilek geliyor. Bir daha öylesi yaşanır mı bilmem ama Türkiye'nin bu tür vedalara ihtiyacı var.
__________________  |