[HandaN]

Ve Süper Lig 'merhaba' dedi. Mevsim normallerinin epey üzerinde seyreden boğucu hava sıcaklığına ve ilk hafta gerçeğine rağmen 'futbol' daha çok gülümseyen yüzüyle sahnedeydi.
Özellikle büyüklerin, yani şampiyon adaylarının maçları açılış haftasını en fazla renkli kılan sansasyonel oyunlardı.
Hazırlık maçlarındaki ve Steaua sınavındaki duruşuyla 'futbol ve tempo keyfi' vaat etmeyen G.Saray, yine de en farklı açılış galibiyetiyle taraftarını selamlayan takım olmayı başardı. (Geçen sezona da 4-0'lık Rize galibiyetiyle başlamışlardı). Cim Bom, o alışıldık tempo güzelliğinin çok uzaklarındaydı. Hani 'ilk hafta mazereti' kabul edilebilir bir şey ama kurgusu bir sezon önce oturmuş, oyunu ve sistem uygulaması daha da olgunlaşması gereken bir takımın futbol adına daha fazlasını yapması gerekirdi. Yaşadığı mali sıkıntı ve oluşturabildiği mütevazı kadro ile bu sezon ligde nasıl tutunabileceğini merak ettiğimiz Denizlispor ise güçlü rakibinden daha yaman, hatta daha gösterişli bir mücadele koydu ortaya. F.Bahçe, ilk haftaları sevmiyor. Geçtiğimiz yıl Büyükşehir (0-2) mağlubiyetiyle başlamıştı. Bu defa da Antep'ten puansız döndü. Mağlubiyetten ziyade etkisiz ve mahkum oyun Aragones'in camia üzerinde bıraktığı intiba ile örtüşmedi. Sarı-Lacivertli takım, hazırlık dönemindeki ve Şampiyonlar Ligi'ndeki futbolunun çok gerilerinde sürünen bir haldeydi. Pres özelliği ve iştahı olmayan birkaç oyuncunun ilk on birde yer alması bu tablonun oluşmasında belki de en önemli sebepti. F.Bahçe orta sahası artık Mehmet Aurelio tarzından mahrum. Maldonado'nun kibar pas alışverişçiliği ile tempo üretmek ve rakibi geriye yaslamayı başarmak pek mümkün görünmüyor. Bu takımın en azından Selçuk'un rakip bozuculuğuna ihtiyacı var. Çünkü topla süslü işler yapacak yeterince adama sahip F.Bahçe.
Ve Semih'in yedek beklemesi... Artık bu tasarrufu Semih bile kaldıramaz, tüm incelik ve profesyonelliğine rağmen. Değme orta saha oyuncularına taş çıkartacak pas servisleriyle 'golcü tanımını' aşan meziyetlere sahip olan Semih, Aragones'in ilk on bir kontenjanı açmak zorunda olduğu bir fenomendir artık.
Beşiktaş'a bayıldım, çünkü Euro 2008 rüyasına götürdü bizi. İki farklı geride olduğu Çek maçını son 15 dakikada kazanmayı başaran Milli Takım'ımız gibi yakıcı Antalya deplasmanından üç puan çıkarmayı başardı. Şu bir gerçek ki, Beşiktaş'ın iki farklı geriye düşmesi bireysel hataların ürünüydü. Oyunun genelinde tempolu ve üretkendi Siyah-Beyazlı takım, ama Rüştü'nün karşı karşıya pozisyonlardaki dehası sayesinde üçüncü golü yemekten kurtulmasa bu pozitif görüntüsüne rağmen dağılmış bir şekilde ayrılabilirdi sahadan. Beşiktaş'ın oyundan kopmayışı ve rakibin savunmaya çekilme hatasını da iyi değerlendirerek müthiş bir iştahla gol kovalamasıydı futbol adına en güzel olan. G.Saray ve F.Bahçe'den farklı olarak Siyah-Beyazlı takımın şu anda daha yüksek bir mücadele perdesinden işe başladığını söyleyebiliriz. Bu da çok önemli bir avantaj.
Yanal neden heyecansız? Trabzon'u daha iyi bekliyordum. Özellikle orta sahanın merkezinde problemleri var. Futbolcuların artacak form grafiğiyle bu problem düzelir mi bilemiyorum. Ancak takım bir sistem peşinden koşuyor. Geçtiğimiz yıldan çok daha iyi işler yapacağı kesin. Song-Egemen ikilisi hedef yolculuğunda en güvenilir halka. Bordo-Mavili takım, Aykut Kocaman'ın inatçı ekibini rakip 10 kişi kaldıktan sonra dize getirebildi. Bu durumu kalın harflerle not etmekle birlikte Ersun hocanın büyük bir heyecanla işe sarılması durumunda (kulübedeki hali bana çok sakin geldi) Trabzon'un ligin havasını değiştirebileceğine inanıyorum. Sivas-Kayseri beraberliği güç dengeleri açısından baktığımızda şaşırtıcı değil. Ama Sivasspor'un İntertoto mücadelesinde de gözüken ciddi bir ritim kaybı var. Umarız iki takımı da zirve mücadelesinin yakınlarında görürüz. Ligin yenilerinden Kocaeli ve Eskişehir'in deplasmanda oynamalarına rağmen kaybetmeyişleri dikkat çekiciydi. Rekabet adına olumlu bir görüntü. Konyaspor evinde A.Gücü'nü dize getirirken, Hacettepe'yi deplasmanda mağlup eden Bursa, Beşiktaş'tan sonra deplasmanda kazanan bir diğer takım oldu