Az kaldı...
Suskun şekilde köşelerine çekilmişler. İsyanın tohumlarını atmış, hasat zamanını beklemekteler. Geceleri evlerin ışıltıları arasında sigaralarından birer nefes alıyorlar. Gün doğacak yakında, doğacak güneşe içten içe besteler yapılıyor kuytu köşelerde. Doğacak gün, aralanacak bulutlar, uzun süredir bu zaman bekleniyor.
Bir bir çıkıp köşelerinden, üzerlerinde siyah beyaz formaları GEÇİT YOK diyecekler bu düzene. Beşiktaş’ın sokakları yankılanacak zafer şarkılarıyla. Ellerde bayraklar, dillerde umuda yapılmış besteler, tek yürek var binlerce Beşiktaşlı’da, o da Beşiktaş’ın.
Binlerce yıldır uyuyan yanardağlar gibiler şimdi. Heyecanları dorukta, patlamaya hazırlar. Tek tek belirliyorlar düşmanları. Üzerlerine gelen, sağdan soldan Beşiktaş’a saldıranlarla HESAPLAŞMA ZAMANI geliyor. Ne kaçacak yer var artık haine ne de yatacak.
Sarmışlar tüm cepheleri de beklerler şimdi düşmanları. O düşmanlar ki yılan o düşmanlar ki çıyan. Üzerlerine basıp ezip geçmeye AZ KALDI, yüreklerde inanç var, sel olup akmaya meyil var. Bir kıvılcım ki dağlarda yanan ateşe benzer, kavuracak tüm kötülüğü ve aydınlatacak Dolmabahçe’yi, o aydınlık yenecek karanlığı.
Zamansa insanoğlunun en çabuk tükettiği, Mevlana sabrı var siyah beyaz yüreklerde, zamana meydan okur Beşiktaşlı. Suskunluğu hep yanlış anlaşılmış bu yürekler, Beşiktaş ismini duyunca heyecandan yerinde duramaz. Dile beste gelir, damarlara siyah beyaz kan. ASİ RUH işte o ismi duyunca ortaya çıkar.
Binlerce insan tek insan olmuş, üzerine geçirmiş siyah beyaz kutsal formayı, TEK BİR YUMRUK DÜŞMANA, TEK BİR BESTE SEVDASINA VE TEK BİR YÜREK BEŞİKTAŞ’INA. Birlik olmanın dirlik olmanın halinin en güzel en somut hali Beşiktaşlılık olmuş.
Az kaldı,
Zamanı durduracaklar,
Kavgayı başlatacaklar,
Sevdasına sarılıp,
ALAYINA İSYAN ÖLÜMÜNE BEŞİKTAŞ
Deyip akacak mabede Beşiktaşlılar.