[OutKast]

Kar yolları kaplamıştı

BUNDAN yirmi-yirmibeş yıl önceydi... Ben okul çağındaydım. Bir sabah uyandığımızda annem:

“Bu sabah okula gidemezsiniz, çünkü kar bütün yolları kapamış...” diye odamıza girdi.

Üç kardeştik. Sıcacık sobalı odaya koştuğumuzda lâpa lâpa yağan karın köşe başlarında sanki kardan duvarlar örmekte olduğunu gördük.

Annem:

“Pek ummuyorum ama, pencereden kollayın da, ekmek arabası gelirse, ekmek alalım” dedi.

Camın önünde uzun zaman bekledim. Sokaklar bomboştu. Neden sonra, semtimizin fırınının çinko kaplı arabası göründü. İyice yaklaştığında gözlerime inanamadım. Çünkü arabanın önünde at yoktu. Arabacı atın yerine kendi geçmiş, soğuktan morarmış yüzü ile arabayı çekerek geliyordu. Her zamanki ekmekçimizin atı ya hasta idi, yahut o havada hayvana kıyamamıştı. Fakat içindeki sorumluluk duygusu ile bütün bir mahalleyi ekmeksiz bırakmamak için, bilir, çektiği yükü belki de umursamıyordu.

Köşeye geldiğinde bakkal dükkânında bekleşen birkaç erkek ile pencereden durumu gören komşular sokağa fırlayıp arabayı itelemeye başladılar. Çocuk gözlerime yaşlar dolmuştu.

Aradan bunca yıl geçti. Öylesine büyük bir insana bir daha rastlamadım. Bu ekmekçiyi hiçbir zaman unutamam.