bu duraganlik, bu kesmekes, hangi serzenislerin ayak seslerini cagristiriyor bilmem!
degil mi ki, ondandir sularin uguldayisi, gozlerin bugulanisi, bogazin dugumlenisi...
Ey benim ufkumun arkasinda sakli duran; derekeli, zikzakli,elegim sagmadan da alacali berguzarim!!!
neden kaldirmiyorsun ustundeki karabasan kaftani; yoksa urpertiyor mu seni verliginin bilinmesi; yoksa eziyor mu seni efkarinin derinligi?
soyle artik , ne olur soyle!!
oyle mahzun-melül bakişin yok mu?
vuruyor derun-i mihengimi...
Ey benim cilekes,nagmesi en derbeder bülbülün nidasindan da yakici berguzarim!!
hani sendin ,yikilmaz setlerin yikilisina sebep; hani sendin maveradan duyulmaz sesleri haykiran;
hani sendin bunca cilekesin varisi!
anladin mi beni?
yoksa ulasmiyor mu cigligim sana?
yoksa hissetmiyormusun yuregimin tinisini
bir buse konduruversem diyorum, en hoyrat yanina; ama urpertiyor beni o duraganligin...
zumruduanka kusu gibi yanmaktan korkuyorum...
yanmak viz gelir bana; bunu sende biliyorsun.
evet yanmak kolay ,
yanip da tekrar varolamama dusunceidir, damarlarimda ki kani kurutan...
Ey benim yillardir hasretinden kivrandigim,
yoklugunun acisinda bicare oldugum
varmak istegip varamadigim,
sevmek isteyip sevemedigim
aldigim her nefesin icinde olup,
acisindan genzimin yandigi;
yutkunmak istemeyip bogazimda dugumlenen
gozlerimin feri,
KABUSUM!
UMUDUM!
AVUNTUM!
DERDIM!
GURBETIM!
YANIBASIMDA HASRETIM!
DUVARDA SAZIM!
ALINYAZIM!
YUREK SIZIM!
YALNIZLIGIM!
boyle "kof" cumlelerin müsebbibi!!!
bergüzarim!
Sirlarimi ifşa ediyor heybetli durusun
oyle tarama zulfunu
icimden bi ses diyor ki "tut perceminden , surukle pesinden, at onu Yusufun kuyusuna"
sonra ya!
Zuleyha gelmezse kuyunun basina!
ya susamamissa!
ya uzanamiyorsa kuyunun dibine!
sonra
sonra ben
ben sensiz neyerim?
soyle!
ne olur artik soyle!
yoksa suskunlugunmudur İŞKENCEM????
Ey benim civilenmis yuregimden damlayan!
bir utku gibi pesimde dolanan
berguzarim!
sendin biliyorsun iste
biliyorsun bal gibi
"KIYILARIMA VURAN HER DALGA ISSIZ BIR ADA OLDUGUMU YUZUME CARPARKEN;
BENSE HALEN SORUYORUM KENDIME,
BENMIYIM INSANLARDAN UZAK OLAN,
YOKSA INSANLAR MI BENDEN UZAK?"
sozumu bir pacavra gibi firtinalar onune savuran
ve sendin daglarin doruklarinda ki sabirla yeseren kardelen cicegini bana sunan
ucurumun kenarina varip
bu derinlik beni yutamaz diye haykirtan!!
yoksa sende mi umudunu baskalarina sunarken umutsuzluk icinde kivraniyorsun?
bunu aklimin ucundan bile gecirmek cildirtiyor beni.
haydi ver elini
toparla kendini
kiyam vaktidir bil artik
sen yak bu mesaleyi
bir kivilcim yaksin tum bedenini!
vakitsizlige inat vakti kusan
uzat ellerini ab-i hayat kevserine
yudum yudum degil
kana kana içç!!
ve artik bunu bil;
sendedir hayat!
Ey benim her ayriligi yabanil bir otun damagima verdigi kekremsi tatdan farksiz!
vuslatinin ozleminden firakinin yangininin farkina varamadigim;
dilimin ucunda asili duran kelimeleri yutmaktan
ucsuz bucaksiz ufkumu daraltan,
onu anlatamamanin muzdaripliginden en dingin yanlarimin bicarelestigi pörsümüş, bilenmiş.
ve soyleyemeyecegim hallerden beter berguzarim!
hangi umut kusudur cirpinir da icimde.
bilmiyorum,
kanat cirpişi ucmaya yeltenmesinden mi?
yoksa can cekismesinden mi?
ARTIK SENI ANLATMAKTAN,
SANA SESLENMEKTEN,
YILLANMIŞ ŞARAP GIBIYIM...