Elimde kaldı umutlarım
Her sabah hüzünle karışık bir umut var içimde
Sensizliğin hüznü yeni bir günün seni getireceği
Umuduyla bastırıyorum her doğan güneş yeni bir
Umut yeni bir arayış benim için belki sana kavuşacağım
Zamana bir gün daha yaklaşıyorum bugün değilse
Yarın kimbilir belki de yalnızca kendimi avutuyorum
Gittiğin günden beri hep yalnızlık şiirlerine takılıyor gözüm
Bir başıma değilim sensizlikten yalnızım
Terkedilip gitmek en çok nasıl koyar insana bir ben bilirim
Gitmelerin gidenlerin arkalarında bıraktığı
Çaresizliklerin koyu özlemleri,senin gidişin ateş gibi
Çöktü yüreğime hiçbir yağmur yetmedi içimdeki
Hasret ateşini küllendirmeye hiçbir sevgi yetmedi
Senin özlemini gidermeye ben her sabah beni sana
Götürecek yollarda yürüdüm senin duyacağın
Şarkıları söyledim yalnızca!Ve gelmeyişinin
Her akşamında aslında doğduğunu hiç anlamadığım
Güneşle beraber bende battım bir kez daha
Geceleri hep uyudum uyudum gün boyu çektiğim
Hasretini rüyalarımda biraz olsun giderebilmek
İçin herşeye iyi gelen yaraları iyileştiren zaman
Hiç bu kadar acıtmamıştı yüreğimi binbir umutla sarıldığım
Sabahlar artık hiç doğmaz oldu benim günümde
Gecemde karanlık şimdi,ne ay uğruyor gecelerime
Ne de sana benzettiğim yıldızlar parlıyor!ellerimde kaldı
Umutlarım sensizlik öyle kötü bir yara olduki içimde
Öyle büyük bir boşluk açtınki bir gün geri dönersen
Kendi yaptığın boşluğa sen bile yetmeyeceksin orası
Hep bomboş paramparça kalacak büsbütün cam kırıklarıyla
Kaplı kalbim ne zaman seni hatırlatacak en ufak bir şey
Görsem o kırıklarla dolu yeri batmaya başlıyor yüreğime
Sabahları yalnızca hüzünle uyanıyorum hiç bir şey
Beklemiyorum günden seni bile...varlığında sensizliği
Yaşamaktansa içimdeki boşluklarla boş umutlarımla
Sensizlikten alışırım alışmaya çalışırım yokluğuna... |