[MrSmith]

KANADI KIRIK KADER

Karanlık beyaz giysilerini giyerek gelir
Baykuş gözlerinde kana bulanır güneş
Yamalı bir mutluluğa öykünür gölgeler
Düşer kurak toprağa hüzün bulutları
Kirlenmiş dünyanın pasından
Kıyama durur kötülükler önünde
Yürüdüğün her sokak lâmbası söner
Gözlerinden loş sarnıçlar geçer
Yüreğinde hıçkırıklara boğulur yaşam.
Düştüğün girdaplarda yalnızlığın sesi
Sen bu âlemin kanadı kırık serçesi
Canından bir parça konar ellerine
Çöker tüm benliğiyle yüreğine
Sana ayrılan zamana isyandır kader
İçindeki sevdaları küsüp terkeden
Tanrı' nın çizdiği yolda tek başına
Bir yalnızlıktır aslında boşlukta giden
Sen hep o ışığı yakamozun içinde aradın
Ruhunda hiç dinmedi fırtınası denizlerin
Yorgun bedeninde demlendi elemler
Güneşi ummana göz kırparken izledin
Hüzünlerin çöktüğü ufuk çizgisinde
Doğacak ışığı bekledin...
Sabır bir tesbih imamesinde asılı kaldı
'Lâhavle' si tükendi kırık yaşamın
Gönlünde sevgi derinlere düşmüş bir yârdı
Bir mucizenin elleri zorlukla çıkardı
Zulmün yokettiği yürek küllerinden
Ölümsüz bir aşkın meşalesini yaktı...