sevgili alpler abla
derdim okadar büyükki nerden başlasam bilemiyorum.hayat bu yaşta omzuma öyle bir yük yüklediki...artık taşıyamayacağımı hissetmeye başladım.ben pantololn ütüleyemiyorum,düşünebiliyormusun abla bu yaşta pantolon ütüleyemiyorum.anne dediğim bi bayandan yardım istedim oda bana sırt çevirdi.oda öyle yapınca artık yaşamak istemediğimi anladım.güzin abla!ya bana yardım edersin ya da gider intihar ederim.ne olur bana akıl ver.ayrıca birde çelişkide kaldım ütü buhar ayarını en sona mı getireyim orta seviyeyemi karar veremiyorum.hayatımın akışını belirleyecek bu önemli mevzuda yardım edersen çok sevineceğim.
rumuz:tefal buharlı ütü
işte yardım istediğim mektubum
