...
Ve düş/l/er kırılır yüreğimin ellerinde...
...
Söylenecek sözlerin y/çokluğundan, bu sefer başı yok hikayemin. "Başlaması dahi zor sensiz. "
Ne amansız bir yangın bu beni attığın içine. Hesap sorsam
kim[s]e, ağlasam kim[s]e, inlesem kim[s]e...
Bir karabasanın içinde, en azılı yalnızlık soluyuşum...
Her kapıda seni arıyor, her telefonda beni çağıracağını sanıyorum. Her seferinde umudumla ben kırılıyoruz.
G/itmediğini sayaraktan, bir de varsayaraktan sana yazıyoruz.
Bu bir kahırdır bil...
Gel şimdi seni gitmedin sayalım ve bil ki;
Sen gidersen,
Saatlerin kadranları izler peşinden,
Durur zaman!
Anlamını yitirir anlarım/
Anılarsa yüreğimin yangınına içerler yudum yudum.
Beyazın kırmızının lafı olmaz.
Kadehler zehir olur, kadehler zifir...
Buralara hazan vurur...
Buralar boran olur...
Buralar yaman...
Yüreğim inceden yorulur...
İçerimden ilmek ilmek izlerin yolunur.
Bilirsin aşka emektir her sevişim seni.
En azılı katil olur aşk sen gidersen,
Yüreğimde seni bulamazsa,
Düşlerim vurulur.
Sen gidersen...
Hala gidersen diyorum, çoktan gittin oysa... Gittin ama kaldın oysa... Yüreğime erinç olan ne varsa aldın oysa...
_alıntı_