Aşk geçikmiş bir mutluluktur
gün devrildi
koca bir yürek kaldı altında
oysa gölgeli bir parantezdi günler
düzünün deltasında
pazartesiden cumaya
aşk aynı gün ölmekti belki
son tern çığlığında
istanbul çeker giderdi içimden
kırık zarlar kalırdı geriye
ve ben
saçmlarımdan başlardım yaşlanmaya
bazen öyle güzel susardın ki
ağzımdan koparılan bir çığlıkla
eklenirdim sessizliğe
yaralı sandallar geceye açılırdı
yüzün habrsiz kopuk bir kirpik taşırdı
düşürmenden korkardım
solcu bir kız gibi bakardın
en mavi yanlarıma
tutulur kalırdım
aşk geçikmiş bir mutluluk oluyor
aşk engelli yüreklerde
ve meleklerin aşık olduğu cocuklar
hala erken ölüyor buralarda
biliyor musun
bazen acıyorum şehre bu yüzden
vatan caddesinde
her gece bir sarhış ölüyor
ve sen giderek yaklaşıyorsun
şiir gecelerime
yasak denizlerde yüzüyoruz oysa biz
kulaç atmayı bilmeden
sense bana eski bir şarkı dinletiyosun
'bir hadise var kimse bilmiyor'
yalnızlık düğümlenip sen çözülmek
ne garip şey...
Kahraman Tazeoğlu