[mute]

· “Dinlendirici gözlük” diye bir şey olmadığını öğrendiğimiz zaman.
· Arabalarımıza horoz ya da öküz şeklinde bağıran kornalar takmadığımız zaman.
· Tanıştığımız turistlere, onların ülkesi hakkında derin bilgi sahibi olduğumuzu, mevzuya hiç de yabancı olmadığımızı ispat etmek için, ünlü futbolcularının veya futbol takımlarının isimlerini söylemediğimiz zaman. (Örnek: Ay nov İtali... Maldini, İnzagi, İnter, Milan, Falan, Filan...)
· Doktorluk dışındaki mesleklerin mensuplarının arabalarını temiz kullandığı zaman.
· Büromuzdaki dana kadar “Sigara İçilmez” levhasını göre göre, “Burada sigara içmek yasak mı hocam?” diye soran arkadaşlara, “Yok abi, o senin için değil... Çok sigara içen bi arkadaş var da. Biz onun için yazdıydık. Sen üstüne alınma. İç allasen... iç... iç...” demediğimiz zaman.
· “Damsız Girilmez” yazan mekanlara, “Bi arkadaşa bakıp çıkıcam” diyerek illaki girmeye çalışmadığımız zaman.
· Israrla yabancı müzik dinleyen arkadaşlara ifşa ettiğimiz, “Ne dinleyecem ulan... Adam belki anamıza sövüyo, biz de angut gibi bakıyoz... Annıyo muyuz? Annamıyoz.” gibisinden takıntılardan kurtulduğumuz zaman.
· “Hafta sonunda tiyatroya gidelim mi Celil Abi?” şeklindeki tekliflere, “Ne işimiz var tiyatroda... Bizim hayatımız tiyatro olmuş be gülüm.” biçiminde yanıtlar almadığımız zaman.
· Karşımızdakini salak yerine koyarak, ünlü yabancı sanatçıların büyüklüğünü anlamalarını sağlayabilmek için, “Bu da Çin'in Zeki Müren'iymiş” ya da “Arjantin'in Ajda Pekkan'ı diyolar bunun için” biçiminde benzetmeler yapmadığımız zaman.
· Her ünlü kişinin geçmişte en az bir kez porno film çevirdiği iddiasında bulunmadığımız zaman. (Örnek: Aaabii.. Sen bakma Ahmet Mete Işıkara'nın öyle iki büklüm durduğuna... Onun siyah-beyaz porno filmleri varmış... Adam o yüzden ööleymiş... Feci yıpratmış bünyeyi)
· Maradona, Elvis Presley, Bruce Lee gibi yabancı ünlülerin annelerinin ya da babalarının Türk olduğunu iddia etmediğimiz zaman...

· Hiçbir zaman.