Fenerbahçe-Kocaelispor, Ankaragücü-Sivasspor ve Beşiktaş-Gençlerbirliği maçları bir kez daha gösterdi ki; şampiyonluk öyle kolay yutulur lokma olmayacak.
Diptekiler, zirvedekiler.. Herkes birbirini yenebiliyor... Kimse, 'Ben bu takıma nasılsa yenilirim' deyip baştan havlu atmıyor.
Dün iyi futbolculardan kurulu iyi oynayan iki takımın mücadelesini seyrettik.
Kimse 'Beşiktaş kendi saha ve seyircisi önünde oynuyor. Bu maçı rahat ve farklı kazanmalıydı' demesin. Çünkü karşısında onun kadar iyi oynayan mücadele eden bir takım vardı.
Ama bir gerçek var ki; dünkü Beşiktaş'ta Bobo gibi Tello gibi, Delgado gibi skor değiştirecek oyuncular gerçek performanslarında değildi.
Tello çok çizgiye yakın oynadı. Buna rağmen yaptığı orta ve attığı pas yok denecek kadar azdı.
Delgado neredeyse hiçbir şey yapmadan çıktığı dakikaya kadar oyunda kaldı. Böyle pozisyon üreten ayaklar durunca Beşiktaş da çok az net gol pozisyonu buldu.
Mustafa Denizli 55. dakikada Delgado ve Nobre'yi çıkarttı. Yerlerine Holosko ve Yusuf'u aldı.
Ben olsam ikinci yarıya bu değişikliklerle çıkardım. Ama benim tercihim Nobre değil Bobo olurdu.
Gençlerbirliği'ne herkesin alkış tutması gerekir. Futbolu çirkinleştirmeden; 'deplasmanmış, rakip Beşiktaş'mış' demeden, 'Bize 1 puan da yeter' anlayışından uzak takır takır futbol oynadılar.
Dört tane 'helal olsun'um var...
Birisi maçı sonuna kadar bırakmayan Beşiktaş'ın hırsına...
İkincisi Gençlerbirliği'ne takır takır futbol oynatan Samet Aybaba'ya...
Üçüncüsü aslanlar gibi maç yöneten Deniz Çoban'a...
Dördüncüsü de atılan birbirinden güzel gollere...
Beşiktaş takım olarak çok inançlıydı. Herkes görevini yaptı
Ama başroldekiler Sivok, Ernst ve Holosko'ydu...
Ömer Güvenç