Puan cetvelindeki avantajının sağladığı ukalalık düzeyindeki rahatlıkla bu maça çıkan İspanyollar karşısında, top daha Dünya Yıldızı Torres’in, Xavi’nin, Villa’nın vs. ayağına değmeden 2 pozisyon bulduk. 6. dakikada öne geçmek mümkündü. Semih’inki neyse de, Nihat o pozisyonu gol yapabilse, bir televizyon programında söylediği gibi, İspanyol meslektaşlarını “öldürürdü!”
“Kanının son damlasına kadar savaşma” gibi ucuz popülizm saçmalığı yerine, “terini son damlasına kadar akıtmak” gayretindeki Ulusal Takım, ilk yarı boyunca Torres’in tek şutunu saymazsak, rakibi topla daha fazla oynuyor gözükse de, çok ve net pozisyonlar bulan taraftı. Torres’in o vuruşu da, Arda’nın klasına yakışmayan top tutma beceriksizliği nedeniyle kaçırdığı fırsatın ardından geldi. Yani Arda o topu iyi tutabilse, Torres yine sahada geziniyor olacaktı.
2. yarının temposu da benzer şekilde giderken, üçüncü bölgede adam eksiltip 4-5-1’e dönerek önlem alan taraf olmak, en az kaçırılan fırsatlar kadar affedilmezdi. Pozisyon bile bulamadan, Torres’in yarattığı basit bir ölü top organizasyonuyla affetmediler de nitekim.
Oynadığın takım son Avrupa şampiyonu. Bir zamanların Yunanistan’ı gibi tesadüfen değil, futbolun hakkını vererek bu unvanı elde etmiş takım. O takımı bu haliyle yakalamışsan, hele net de fırsatlar bulmuşsan sayısal üstünlüğü de kuracaksın. Vermezler bu şansı her zaman insana. Elin oğlu koşar adım geldi arkadan ayrıca.
Ergun Ata