[ibrahm]

-Guzel oldugunuz kadar kustahsiniz da.
-Annecigim, ben bu amcayi cok sevdim. Ona baba diyebilirmiyim?
-Bana annemi tekrar anlatir misin babacigim? Senin annen bir melekti yavrum.
-Neden agliyorsun annecigim? Hayir yavrum aglamiyorum. Gozume toz kacti. -Benim de senin yaslarinda bir oglum vardi evladim.
-Seni sevmiyorum, seninle oyun oynadim, bunu anlamadin mi hala. ( Aktor veya aktrist amansiz bir hastaliga_genellikle ince hastaliga_ tutuldugu zaman sevgilisine soyledigi ilk cumle.)
-Annen sen dogarken oldu yavrum.
-N'olur gercegi soyleyin doktor yasayacak miyim?
-O kizla evlenirsen, seni mirasimdan mahrum, evlatliktan men ederim.
-Nayir Necla, n'olamaz.
-Hayir siz kovmuyorsunuz, ben vazifemden istifa ediyorum.
-Tanrim, bu resim... bu resim... -Ben fakir bir gencim, sen ise zengin bir fabrikatorun kizisin.
-Biz ayri dunyalarin insaniyiz.
-Aman tanrim, goremiyorum... Goremiyorum.. Kor oldum.
-Goruyorum... Goruyorum..
-Evlenince pembe pancurlu bir evimiz olacak
. -Aman Allahim, ne kadar mesudum.
-Hayir.. Durun..! Kemal sucsuzdur.. Aradiginiz suclu benim !
-Bizim bu dunyada yasamaya hakkimiz yok mu be hakim bey abicim. Ha? -Bu ses.. Bu ses.. Olamaz, git.. Git buradan.. -Vucuduma sahip olabilirsin ama ruhuma asla.
-Ustlendigin vazife cok muhim Kemal, bu gorevi layikiyla yapacagindan eminim.
-Ben kor bir gencim, hayatimi keman calarak kazanirim. Rica ederim duygularimla oynamayin.
-Sen arkadasimin askisin.
-Sizi ebediyete kadar bekleyecegim.
-Lutfen haddinizi biliniz. -Metanetinizi muhafaza ediniz. Tanridan umit kesilmez.
-Tanrim ne kadar bedbahtim. -Bana yillar once cilgincasina sevdigim bir kadini hatirlattiniz...
-Babanin kanini yerde koma ogul.
-Iste bana yazmis oldugun ask dolu mektuplar. Meger hepsi yalanmis. Al bunlari.
-Hayir Tamer... Olaylar sandigin gibi degil.
-Fakirsin sen.. Fakir.. Fakir..
-Beni paranla satin alabilecegini mi sandin? -Bu resimdeki amca kim anne?
-Sen kac yigidim, ben onlari oyalarim. -Hayir.. Hayir.. Tertemiz hislerimle oynadin benim.
-Biliyordum.. Olmedigini biliyordum Rifat.
-Oh ne saadet. -Yaa Justinyanus, iste buna Osmanli tokadi derler. -
Yettim yigidim. -Yavrum Istanbul sana neler etmis?
-Saadet dolu yuvamiza kara bir golge dusurdun. -Bizim gibi insanlar serefleri icin yasarlar, namuslari icin olurler. Ama sen bunu anlayamazsin. -Ben artik yarim bir insanim.
-Cocugumun ameliyat parasi icin yaptim herseyi. -Aglamak istiyorum. -Demek ikimizde ayni kadini sevdik.
-Olmadi Neriman, yapamadim.. Seni unutamadim.
-Ben sirtimda tas tasir, yine seni okuturum yavrum. -Soyleyemedim anne, babamin simitci oldugunu yine soyleyemedim !
-Son nefesimde herseyi itiraf etmek istiyorum. Katil benim.
-Demek askimiz bir yalandi.
-Parayla saadet olmaz evladim, bunu sakin unutma.
-Tanrim neden, neden ben!
-N'allahim...sen sen ...bu ses n'olamaz...