Küçüklük ne kadar güzeldi
Sevdiğin çocuğu öp kaç...
Aşk şarkıları dinlemek yok..
Kutu kutu pense oynarken ne kadar mutluyduk
Saklambaçta birbirimizin yerini söylemeye çalışırdık,
Şimdi saklandığımız yeri kendimiz bile bilmiyoruz
Ve kimse bilmiyor
Sakladıklarımızı...
Düştüğümüzde dizlerimiz kanıyordu,
Şimdi ise kalbimiz..
Reddedilme korkusu yoktu,
Bir kez ağlasak bizim olurdu çünkü...
Şimdi günlerce ağlıyoruz ama başkasının oluyor..
Büyümeseydik de hayat aynı kalsaydı..
Hep gülseydik, sahte gülüşler nedir bilmeseydik
Keşke...
Büyümeseydik de
Görmeseydik hayatın siyahlıklarını...
Beyazlarımızı boyasaydık kendi renklerimizle
Neşeyle, özgürce, çocukça, umarsızca...
Büyümeseydik de
Gülüp geçseydi herkes
Yaptıklarımıza...
Ya da biz sadece gülebilsek
Yapılanlara...
Bir çocuğun bakışları kadar masum,
Oyunları kadar lekesiz olabilse herşey...
KEŞKE...! |