[kmnd_1903]

Yıldıray ve Meysem’in Hikayesi...

Ortaokul birinci sınıf öğrencisiydi Yıldıray. Sınıfın en uzun boylusu, en güçlüsü oydu. Durduk yerde kavga çıkarmaz ama kendisine ya da arkadaşlarına sataşanları da affetmezdi. Kısa zamanda herkes, onun kuvvetiyle boy ölçüşülemeyeceğini anlamıştı. Meysem ise sınıfın en çalışkan, en sakin öğrencisiydi. Ancak Pazartesi günleri sanki kişilik değiştirir, o sakin, aklı başında çocuğun yerini arkadaşlarıyla kavgaya tutuşan ve sonunda hep dayak yiyen bir başka çocuk alırdı. Öğretmenleri ona, Pazartesi günleri neden arkadaşlarıyla kavga ettiğini sorarlar ama hiçbir zaman yanıt alamazlardı.
Oysa kavgaların nedeni futboldu. Hafta sonu oynanan maçlar, Pazartesi günü okulda enine boyuna tartışılır, sonunda kavga çıkar, dayak yiyen de hep Meysem olurdu. 60 kişilik sınıfta tek Beşiktaşlı oydu. Kavgayı hiç sevmemesine rağmen Beşiktaş söz konusu olduğunda aslan kesilir, takımına söz söyletmezdi. Ancak sınıflarındaki tek Beşiktaşlıya pek nazik davranmıyorlardı Galatasaray ve Fenerbahçeliler.
Yine bir Pazartesi sabahı okula giderken, sınıf arkadaşlarının hışmına uğrayacağını biliyordu Meysem. Çünkü Beşiktaş o hafta sonu yapılan maçta birbirinden güzel goller atarak, galip gelmişti... Az sonra yiyeceği dayağı değil, rakip takımın yediği golleri düşünerek girdi sınıfa. Çok geçmeden, 10-15 kişi etrafını çevirdi. Kötü sözler söyleyerek kızdırmaya başladılar onu. O kadar kişiyle başa çıkamayacağını bildiği halde, cevap vermekten geri durmuyordu Meysem...
Tam o sırada içeri giren Yıldıray, etrafındaki halka giderek daralmakta olan Meysem'le göz göze geldi. Takım tutmayan, maç muhabbetlerine de hiç karışmayan Yıldıray, çocuğun gözlerindeki çaresizliği görünce, o anda bir karar verdi... Kalabalığı bir hamlede dağıtıp, bir sıranın üzerine çıktı. "Meysem'i yalnız buldunuz, dövüyorsunuz.
Fakat haberiniz olsun, bundan sonra ben de Beşiktaşlıyım. Meysem'e yan gözle bakan, karşısında beni bulur" diye ba-ğırdı...
60 kişilik sınıfta çıt çıkmıyordu. Yıldıray daha sıranın üzerinden inmeden, onun bu sözlerini duyan tarih öğretmeni Hülya Hanım girdi sınıfa. Okulda sertliğiyle tanınan bu öğretmenin, Yıldıray'ı cezalandıracağını düşünerek, içten içe sevindi bazı çocuklar.
Fakat bekledikleri olmadı. Hülya Hanım, cezalandırmak bir yana, gurur duyarak baktı Yıldıray'a ve gözlerindeki yaşları silerken şöyle dedi: "Türkler tarih boyunca her zaman zayıfı korumuş, kollamış ve zayıfın yanında olmuştur. Çocuklar siz de her zaman Yıldıray gibi olun." Evet, Türk insanı gerçekten de her zaman zayıfın yanındadır. Türk Milli Takımı, Ümit Milli Takımı ile özel maç yaptığında, maçı izleyen seyircilerin Ümit Milli Takımı'nı desteklemeleri başka nasıl açıklanabilir ki?
Hikâyenin sonunda ne mi oldu? Hemen söyleyelim; Yıldıray'ın sınıfındaki Beşiktaşlı sayısı, her gün arttı. O yüzdendir ki Samandağ’da yüreği Beşiktaş sevgisiyle çarpan “Yürekli Beşiktaşlılar’ın” sayısı çok fazladır.