Bugün geçmişe bir yolculuk etmek geldi içimden … Sayfalar dolusu içimdeki çığlıkları sevinçlerimi kederlerimi hüzünleri ve mutluluklarımı yazmak ve yeni bir sayfa açabilmek için… Geçmişimde ne kadar hüzün varsa tersine çevirebilecek tek kişi olduğuna inandığım tek insana sana bu yazı belki en içten en samimi en sen dolu en aşk dolu… … 4 yıl oldu dolu dolu 4 yıl..O ilk anda seni gördüğüm o ilk anda yüreğimi teslim ettiğim o gülüş beni dipsiz bir kuyuya atıverdi… Hala debelenip de aslında çıkmak istemeyip de çıkmaya çalıştığım o dipsiz kuyu … Sanki çıksam o an dünyanın bitişini göreceğimi düşündürecek olan bir dipsiz kuyu… Neydi bu kadar çeken neydi seni bu kadar vazgeçilmez kılan bilmiyorum.. O ilk an var yaa seni gördüğüm gülüşünde sakladığın dünyanın en güzel mutluluklarını gördüm hala da o ilk anın verdiği mutluluğu sıcaklığını ellerimle tutsam cehennemden bile daha sıcak bir şekilde kavuracak kadar hissediyorum … Belki olmadı olmayacakta bunu biliyorum ama sorun ne senin beni sevmemen ne de benim seninle bir ömürü paylaşamayacak olmam beni tek üzen senin bunu hissedemeyecek yüreğime dokunduğunda avuçlarında hissedebileceğin bir tutkuyu sevdayı bilemeyecek olman.. Belki bu satırları okuduğunda sana çok kızdığımı kırıldığımı düşünecek ve için Cıs edecek ama inan ki ne kızgınım sana ne de kırgınım … Sen belki bunu bilmeyecek olsan da ben yine de her şeye rağmen senin mutluluğun için senden vazgeçebilecek ama saçının teline zarar gelse bütün dünyayı bunu yapan kişiye dar edecek kadar seveceğimi bilmelisin… Ama yine de her şeye rağmen ben ŞANSLI olduğuma inananlardanım ki hayat bana sen gibi birini karşıma çıkardı ve bir çok kişinin lafta yaşadığını ben en derinden yaşayabildim belki defalarca yenildim defalarca düştüm ama en güzelini en büyüğünü tadabildim… Şimdi belki de bu satırları yazmış olmamın sebebini merak edeceksin neden diye soracaksın biliyorum.. Şimdi iyi dinle sevgili ; Bitiyorum sevgili yüreğimi ellerine bırakıp ayrılmak istiyorum her şeyden ve de hayattan ama ne sevdama ne de kendime yakıştırabiliyorum… Sen ellerimden kayıp giderken ben dik durmaktan yorulmuş hayata yenilmeye başlıyorum belki bu hesaplaşmayla kendimi bulurum önüme bakmak istiyorum belki yine kendimi kandırmama sebep olacak sahte bedenlerde mutluluklara koşacağım ama yapmazsam bu sevdayı kaybedeceğim… İşte buna dayanamam sevgili… Bırak beni bırakta gideyim sevgili… Akdora 18.05.2009 – 23.45