[dumanx77]

Hadi ben gittim!.
Beni gönderdin!..
Ya da ben çekildim hayatından.
Peki yüreğindeki çiçekleri kim sulayacak ?..
Kim kovacak hüzünlerini ?..
Kapıcı ahmet efendi mi ?..
Unutma ki!..
Dokunacağın hiçbir erkek ben olmayacağım.
Hiçbir erkek benim kadar güldüremez seni.
Bu ukalalık da senden bulaştı galiba.
Ama ne yapayım,
Seviyorum yerimi kimsenin dolduramayacağını bilmeyi...
Boşluğum her mevsim üşütecek seni..


...

tek başına uçmaz uzun yol kuşları.
Kanatlarının altında eskir nice mevsimler, nice kentler, haritalar ve sahralar.
Vaktin geldiğine dair bir his düşmeye görsün anaç kuşun göğsüne...
Hemen gökyüzünde daireler çizmeye başlayarak,
bir haber yazar semalara: “Toparlanın vakit geldi!” demektir bu onların dilinde...




Elbette ki sen de benim gibi,
Görgüsüz alışkanlıklarla söylenmiş,
Ruhsuz bir “seni seviyorum!”a kızılca kanardın;
O yalan ki,
Son istekten önce hapşuran mahkuma,
“Çok yaşa!” demesi kadar acımasızdır celladın!..



Kayalıkta çakılı yelkenli
sana bırakıyorum veda şarkımı.

Benim uzaklardaki ölümümün kanında tohumlanışı da
kayalar devranının altında değişken köklerle.
Yalnızlık!
Geçmişe özlem çiçeği canlıı duvarların.
Yalnızlık!
Yeryüzünde adanmış faniliğim...




Kefilim olsun bu söz;

´´Bir gün olacak ve gecenin suretinde biriktirdiğim binlerce düş nöbeti ardından, devralacağım sen'li zamanları...´´




Vazgeçmek...
İçindeki acıyan, inceden inceye sızlatan yaralara inat...

Gitmek...
Uçurum kenarında sendelenen, derin bir aşk niyetine...

Ardından...
Sarılmak sımsıkı, içindeki beyhude boşluğa...

Ve...
Unut(a)mamak hiçbir zaman kifayetsiz yokluğunu...



Başlamadan biten rüyasıydı umutların...
Aşk'ın yerini alan, aşk sanılan...

Kaçınılmaz bir yalnızlıktı...
´Ben´i benden eden, anılarımı çalan....

Bir düş(üş)tü...
Umuttu...
Özlemdi...

Oysa ne fark ederdi ki...
Nasıl olsa, ´Aşk'ın varlığı da birdi yokluğu da...´




"Uykulu gözlerime taştan kaleler bırakılır.
Aklımı kaçırırım çocuklardan,
Zaman zaman
Karnım tok.

Pusarım kaldırıma
Kahkahalarım rafine
Şikayetim yok.

Almayın aranıza
Anlayın;
Benden kötüsü yok!"




"Amalarla keşkeler yarışında
Yürekler ve umutlar üzerine bahis.
Kazanan, kaybeden kimin umurunda
Yürek yaralı umut çoktan tükenmiş
Skora ne hacet
Ta başında başlıyor tükeniş..."

Elbet kar yağacak gözüyle bakabilirdim,
Küçükken annemin göndermediği veresiye bakkal panolarına.

Üzerine hayaller biçerdim.

Bir hayal bırakıyorum buraya, istediğiniz zaman sizler de bırakabilirsiniz..
Ufak oluşları, tatlılığından..

Seni ben unutmak istemedim ki,

uzayan yollara neden inandın?