Üretim ve İşleme
İlkel adam evcilleştirmek için koyunları seçtiği zaman elbise ihtiyaçları onu yönetiyordu. O, bir insanın kullanabileceği uygun bir ölçüde bir deri sağlayan bir hayvan istedi. Aynı zamanda, yumuşak ve rahat bir kürk geliştiren bir yaratık istedi. Koyun, oldukça açık bir seçenekti.
Yeni koyunların ataları; 2 esas seçenekte sunulan lif tabakalarını yetiştirdi. Yapağının dışında; dış tabakayı koruyan uzun, kaba saçlar vardı. Bu saçlar, her baharda saçılırdı. Koyun, daha ince olan bir alt tabakayı geliştirdi. Bu içteki tabaka, battaniye gibi hayvanı soğuktan korur. Bu yalıtım tabakası bize yün olacak bildiğimiz tekstil lifini verir.
Yeni koyunlar; büyük bir oranda yün sağlaması için yetiştirilirdi. Koyun ilk olarak yapağısındaki dış tabakayı kaplayan, bir yün kaynağı olarak kullanılırdı. Bazı hayvan yetiştiricileri, yüksek orandaki kaba saç liflerini alıkoyar. Bu lifler bazen oldukça beyazdırlar ve ışık geçirmezler. İnce yünlü olanlarda genelde yetiştiricilik azdır.
Koyun türlerinden en önemlisi olan merinos koyun, bir yün kaynağı gibi kullanıldı, merinos koyun tamamen dış tabakaya sahiptir. Çok uzun süre tüylerini dökmez ve yünleri kesilmezse, yün her yıl yetişmeye devam edecektir.
Yün Kalitesi
Merinos Yün: Şimdilerde ülkelerin çoğunda, yün için koyun yetiştirmek önemli bir sanayidir ve farklı yünlerin kalitesi de farklıdır. Merinos koyun; Güney Amerika, Güney Afrika ve Avustralya’da ince yumuşak bir yün üretir. Bu ülkelerde çok büyük merinos sürüleri yetiştirilir.
Avustralya
Merinos yünün kalitesi, çevre şartlarına dayanır ve ayrıca koyunun kalıtsal karakterlerine. Port Philip yünü Avustralya liflerinin en incesi sayılır ve yüksek kalitedeki yün ve kamgarn kumaşları yapmak için kullanılır. Sydney ve Adeloide yünleri Port philip kadar kaliteli değildir, onlar daha sarı bir renk tonundadır. Tosmonion yünü 1. sınıf kalitededir ve güzel bir beyazlıktadır |