Gelecekte daima belirsizlik vardır.Bir malın üretimi bugün karlı değilse,5 sene sonra kara geçileceğini bugünden hesap etmek ve özel girişimi bu sanayii ye yöneltmek çok zor olabilir.Sırf bu düşünce ile teorik değil de,pratik bir delil ile,bu durumda yerli sanayii himaye etmek ve bu sanayii bizzat devlet kuruluşlarının kurması gerekebilir.
Şöyle ki,hiç kurulmamış bir endüstrinin kurulması dış ekonomilere sebep oluyor ise ve büyük çaptaki üretimin neden olduğu ekonomiler söz konusu ise,geçici himaye faydalı olabilir.
Kurulması gereken endüstri,büyümeden doğan ekonomilerde çalışan bir endüstri ise,himaye gerekmektedir.Burada görülüyor ki,yine sosyal ve kişisel maliyet farklarından himaye delili çıkarılmaktadır.Yalnız burada çok önemli bir noktaya dikkatle değinmek gerekir.Şöyle ki,bir ülke,büyümeden doğan ekonomilere sahip her endüstriyi korurken,şu noktanın göz önüne alınması faydalı olur.X malı A ülkesinde ve B ülkesinde imal edilecektir.Vaktiyle yalnız B ülkesinde imal edilmekteydi.X malı büyümeden doğan ekonomi sebebiyle A ülkesinde himayeyle üretilecektir.
Manoilescu tipi himayecilik delilleri:
Şimdi varsayalım ki,ücretler fazla insan nedeniyle tarımda düşüktür,ayrıca endüstri ve tarım ücretleri arasındaki fark da,net avantajlarla açıklanamayacak derecede fazladır.Acaba bu şartlarda dahi endüstriyi himaye etmek gerekir mi?
Gerekmeyebilir.Zira emek,üretim araçlarından yalnız biridir.Diğer araç ise sermayedir.Bilindiği gibi geri kalmış ülkelerde sermaye tarımda çok daha yüksek maliyetlerle(daha fazla faiz ödeyerek)elde edilmektedir.Bu sebeple sanayi maliyetlerinin tarımsal maliyetlerden daha yüksek olup olmadığını anlamak için,her kesimin kullandığı sermaye-emek miktarını ve ücret ile sermaye maliyetleri arasındaki göreli farkı göz önüne almak gerekir. |