a) Kimlik Tespiti Zorunluluğu: Yönetmelik md. 4/f.1 hükmüne göre; Yükümlüler (md. 3 ) ve bunların Türkiye'deki şube, acente, temsilci ve ticari vekilleri ile benzeri bağlı birimleri; taraf oldukları veya aracılık ettikleri toplam tutarı 2 milyar Türk Lirası veya muadili dövizi aşan her türlü alım satım, havale, ödeme, saklama, takas, trampa, borç alma, borç verme, borcun nakli, alacağın temliki, kiralama, kiraya verme, mevduat, kar-zarara katılma veya cari hesaplardan para çekme veya yatırma, çek ve senet tahsili ve sermaye piyasası işlemleri ile benzeri işlemlerde, bu işlemleri yapmadan önce müşterilerinin ve adlarına hareket edenlerin kimliklerini tespit etmek ve usulü dairesinde son işlem tarihini takip eden takvim yılı başından itibaren beş yıl süre ile muhafaza etmek zorundadırlar. İkinci fıkraya göre ise; sigortalama, finansal kiralama ve kiralık kasa hizmetleri ile mevduat hesabı, cari hesap, repo veya benzeri hesap açma işlemleri yapılmadan önce herhangi bir parasal sınır olmaksızın kimlik tespiti yapılır. Bu hükümlerden hareketle, müşterisine ister normal işlerde ister elektronik para işlemlerinde kullanılmak üzere yeni bir cari hesap açacak olan bankanın, bu hesaba yatırılacak paranın miktarı ile bağlı olmaksızın kimlik tespit etmek mükellefiyeti vardır. Mevcut cari hesap ilişkisi üzerinden ayrıca bir de elektronik para işlemleri yapılmak istendiğinde ise, banka zaten evvelce müşterisinin kimlik bilgilerini tespit etmiş durumda olacaktır. Bu durum ise aslında, elektronik ödeme sistemlerinin teknik olarak sağlamaya çalıştığı anonimlik ilkesinin uygulama bakımından deyim yerindeyse sözde kalmasına yol açacaktır. Diğer bir ifade ile elektronik para işlemleri için açılan hesabın ve bu hesaba yatırılan paranın kime ait olduğu her halde tespit edilmiş durumda olacaktır. Ancak burada sorun, ister mevcut isterse yeni açılacak bir cari hesap söz konusu olsun, elektronik para işlemlerinde kullanılacak olan paranın azami ( maksimum ) bir limitle sınırlanması gerekip gerekmediği hususudur. Daha önceki açıklamalarımızda da değindiğimiz üzere e-para sistemlerini kullanmakta olan bazı bankalar, bunu belirli bir limitle sınırlamaktadır. Bugün için ülkemizde bankacılık uygulamasında henüz elektronik para kullanımı ve bunun için öngörülen herhangi bir para sınırı söz konusu olmadığı için, madde4/f.1'de belirtilen 2 milyar TL.'lık sınır belki ileride elektronik para bakımından da söz konusu olabilir. Fakat şunun altını çizmek gerekir ki; bankaların veya diğer kredi kurumlarının kendilerini risk altına sokmamak için, diğer bankacılık işlemlerinde olduğu gibi ( örneğin; EFT ), elektronik para işlemlerinde de bir limit belirlemeleri yerinde olacaktır. |