Gazeteci yangınlara cinayetlere, depremlere, savaşlara girer. En tehlikeli yerlere bir nefer gibi girer. Ölümü bile göze alarak olayları aynen tesbit eder. Havadisi almak için çekingen değildir, pişkindir, korkusuzdur. Kapıdan kovulsa bacadan girer, yine havadisi alır. savaşlara iştirak eder ön siperlere kadar girerler. 1945 yılında Harp muhabiri olarak Strazburgf’da bir Obüs parçasıyla Köse Raif Çorlu ölmüştür.
Muhabirler kültürlüdür, devlet büyükleriyle mülakat yapmaktadır. Havadisleri kendileri yazarlar. Telefonla süratle havadis alır ve verirler. Toplanan havadisler teleks ile verilmektedir. İçlerinde yabancı dil bilenler de vardır. En aşağı lise tahsili görmüşlerdir. Aralarında yüksek tahsil olanları da çoktur. Devrimizin en uyanık ve hareketli gençleridir. Uykusuzluğa, yoksulluğa tahammül etmesini bilirler, hepsi fedakardır. Olayların gelişmesini takip etmek için çok kere uykusuz da kalırlar.
Gazeteci halk tarafından sevildiği gibi, devlet adamları tarafından da saygı gösterilen şahsiyetlerdir. Gazeteci doğruya dost, kötüye düşmandır. Kötülerin gözünün yaşına bakmadan hemen taşhir eder. Hiçbir tehdit onu korkutmaz. Doğru ve vazifesini hakkıyla gören namuslu insanların da gazeteci en büyük dostudur.
Türk gazeteciliği meslek haline gelmiştir. Bugün çıkmakta olan gazetelerde çalışanların hepsi kültürlü, ahlaklı bir vasıfları da sevimli olmalarıdır.
|