Şiddet içerikli haberin yapısında, gerçekliğin zaman ve mekan boyutunda yeniden yaratılması ve bunun görsele kayarak şekilde sunumu, dil boyutunda gerçekleşmektedir. Haber dilinde gerçeğin imgesele kayışında önemli bir nokta da, dramatik ve romanlaştırılmış bir yapının başat konumudur. Bu yüzden de basın, duygu yüklü haberleri seçmekte ve duygularla oynayabileceği uç noktaları ele almaktadır. Böylece iletinin alımlanmasının koşullarında, özellikle yansıtma/özdeşleştirme şeklindeki duygu yüklü psikolojik mekanizmalar önemli bir yer tutmaktadır. Aşırı duygu yüklü haberlerin sunulmasında izlenen yöntem ise bu haberleri, bir şok görüntüsü altında dramatik bir boyutta sunmak olduğundan, bu sunumdaki dramın okuyucu tarafından kabul ve rasyonelize edilmesinde mitoslar önemli bir işlev yüklenmektedir. Bir yandan zaman ve mekan boyutunda haberin en ince ayrıntılarıyla tanımlanması –ki bu tanımlamalar özellikle olayın nerede olduğu, nerede yapıldığı, suç, suçlu ve kurbanla ilgili olmaktadır- yeniden yaratılan gerçeğin dramatik ve trajik boyutunun daha iyi belirginleşmesine yol açarken, diğer yandan söz konusu haberin, olayı nedensellik bağları dışında kıskançlık, ihtiras, kör tutkular/istekler gibi psikolojik süreçlerle ve her şeyi bir gizlilik ve anlaşılmazlık boyutunda sunulmasından ötürü, okuyucunun kabul etmesi kolay olmayan bu durumu rasyonelize etmesinde mitoslar (Böylece aşırı duygu yüklü haberlerin yaratacağı şok, şaşkınlık ve husumet, yer alan mitos yoluyla kabul ettirilir ki zaten mitos, insanlara kolay gelmeyen durumları kabul edebilmelerinin meşrulaştırır, hayatın dram olarak yaşanmasını kolaylaştırır. Örneğin; acı çeken sevgili, aldatılan kadın/erkek gibi) devreye girmektedir. Sanki her şey şok edici ve dramatik sunumda –ki bu sunumda şiddet, katliam, vahşet gibi sözcükler ön plandadır- bir yandan olmayacak gibi bir boyutta görülürken, diğer yandan, ayrıntılı ve yan öğelerle örülü kurgulamada her şey olabilir, kabul edilebilir gibi gözükmektedir. |