Ayrıca Türkiye’deki dinsel gruplar ve örgütler, ortak bir ideolojik şemsiye ve eylem programı altında birleşmiş olmaktan uzaktır. Buna hepimiz Sivas olaylarında açıkça şahit olduk. Onların üzerinde tek birleştikleri konu günlük hayatta gözlenen ahlaki yozlaşma ekonomik alandaki adaletsizlikler yolsuzluklar ve idari alanda algılandıkları beceriksizlikler ile yetersizliklerdir. Bunlar ulusçuluğa ve demokrasiye düşmandırlar. Her iki olguya da dine hakaret, Allah’ın öngördüğü düzene ihanet diye bakmaktadırlar.
Bu düşüncede olan bireylerin ait oldukları geleneksel sosyo-ekonomik düzen çökmüştür ve yeni ve modern dünyada kendilerine uygun bir yer bulamamak endişesini taşımaktadırlar. Kendilerini ellerinde kalan tek kimlik belgesine Müslümanlığa sarılmakta kurtarabileceklerini sanmaktadırlar.
Dünyada kıran kırana rekabetin hızlı değişimin ve gelişimin yarattığı müthiş dinamizm’ anın karşısına çağdaş fikirlerle donatılmamış durağan bir sistemle çıkmaktadırlar fakat onların istedikleri geleneksel veya İslam’ i sistemin karşısında da günümüz Türkiye’sinin hedef olarak seçtiği modern Türkiye imajıyla bağdaşmayacağını bilen aydın Türk halkı çıkmaktadır.
Ancak laikliğin kalıcı olması, onun devlet tarafından güvence altına alınmasını da gerekmektedir. Aksi takdirde iktidarı demokratik veya yasadışı yollardan ele geçiren bir toplumsal güç tüm siyasal özgürlükleri ortadan kaldırarak kendi çıkarlarını ve grup ideolojisini toplumun tümüne zorla uygulayabilir. Bunu önlemek için cumhuriyet anayasaları irtica’ yı ve irticai örgütleri yasadışı sayarak dinsel örgütlerin siyasal organlar haline dönüşmesini yasaklamıştır.
|