Bizi hedef olarak ortada bıraktılar. Askerimiz,
yanlışlıkla içimizdeki 9 eri şehit etti bu yüzden.
Müthiş bir yağmur vardı. Bizi kalkan olarak
kullanan Şemdin Sakık bir ara yanımıza geldi, sağ
kaldığımızı görünce şaşırdı. Teröristler geri
çekiliyordu. 13 kişi kalmıştık. Kurşuna
dizilenlerin arasından kurtulan Osman Partal da
aramızdaydı. Ellerimizi çözmeyi başardık. Kaçmaya
başladık. Karşılaştığımız birkaç teröriste ‘Bizi
serbest bıraktılar’ dedik. İnandılar.
Birbirimizden ayrılmış, askerlerin bulunduğu yöne
koşuyorduk. Bulduğum bir dala beyaz mendil
bağladım, bir yandan bağırıyordum. Tükendiğim anda
korucular ve askerlerden oluşan timle karşılaştım.
Mavi berelileri görünce ağlamaya başladım. Komutan
‘PKK’lı var mı içinizde?’ diye sordu. Sonra
sarılıp hepimizi tek tek öptü. Bingöl
Cezaevi’ndeki bir koğuşa ....ürdüler bizi.
Elbiselerimizi değiştirdik. Evlerimize telefon
edebileceğimizi söylediler. Kafam durmuştu
yaşadıklarımdan sonra. Evin telefon numarası bir
türlü aklıma gelmediği için arayamadım.
ERKAN UMAY ANLATIYOR
10 kişilik yakın korumaları arasındaki, ‘hemşire’
diye hitap ettikleri kadın bizimle alay etti.
Sakık, ‘Sorunumuz rütbelilerle, size bir şey
yapmayacağız’ dedi. Her birimize nereli olduğumuzu
sordu. Aramızda Denizli ve Konya’dan olanlar
çoğunluktaydı. Hemşerilerden oluşan timler daha
başarılı olur, tehlikelidir diye bir kenara
ayırdılar. Şehit olan 33 arkadaşımızın çoğunun bu
iki ilden olmasının nedeni bu. Bu arada bir er
‘Ben Kürt’üm’ deyince PKK’lı ‘Kürt-Türk fark
etmez. Asker askerdir. Biz askere düşmanız’ dedi.
Tek sıra olmamızı istediler. En başta ben vardım.
Mehmet Tura 6’ncıydı. Yan yana olalım diye gittim,
7’nci oldum. ‘Baştan 6 kişi gelsin’ dediler. Diğer
sıralardan aldıkları 6’şar kişiyle bir grup
oluşturdular. ‘Kolkola girin’ deyip ....ürdüler.
Arkadaşlarımız kolkola ölüme gittiler.
SİLAHLAR 10 DAKİKA HİÇ SUSMADI
Derken yer gök Kalaşnikof cayırtısına boğuldu.
Kalaşnikoflar 10 dakika boyunca hiç susmadı.
Mehmet’in bana son bakışını unutamıyorum. Sırada
yer değiştirmesem, onun önünde dursam beni
....üreceklerdi, Mehmet ölmeyecekti. Adana’da
ticaret lisesinde sevdiği bir kız vardı. Terhis
olur olmaz evleneceklerdi. |