[NuraN]

Anaçbend'in Ötesi

Gülşen bağından geçtim
Dostların türküleşen sesini duydum
Sevinç gözlerimi tırmalıyor
Sevinç, biner ellerimin üstüne, usulcana
Ve ben duyarım şahdamarın atışını
Yaranın kanayan yanında fitil

Ekmeği kana kesmiş insanlar içindeyim
Boynu bükük bir dal gibi ortada
Tek başına bağırmanın anlamı yoktur
Sessiz sedasız çekip gitmenin de
“Akşam üstü aman aman hey”
Yaranın kanayan yanında fitil

Sorarım sana,
Olur olmaz bir zaman
Aynalara dökülen o gözler kimin?
Fildişi bir tarakla saçlarını tararsın
Bıçaklar üstüne düşende yürek
Yaranıns kanayan yanında fitil

Meram Çayı bir incicik dal olmuş
Artık balık taşımıyor nedense
Arada bir hırçınlaşır
Kuduz tutmuş aç it gibi çırpınır
Vurur belini toprağa
Vurur belini yosunlu dağ eteğine

Günler günü kovalıyor
Aylar yılı
Her geçen gün döne döne
Sevdiğim kız gelin olmuş gidiyor
Gönlüm ağlar ozanca
Umut ile, keder ile yanyana
Yaranın kanayan ayanda fitil

Türküler söylenir yeşil çimen üstüne
Maniler dizilir güzel sevdalar için
Usta dillerin somut kalıntıları
Susuz kalmış çöller gibi seni arayor
Öfke gelir, çöreklenir gözlerime usulca
Düşer hayalime mavzerin soğuk yüzü
Ve gecenin ortası zifiri bir karanlık
Yaranın kanayan yanında fitil

Gülşen bağından geçtim
Hey dağların kaval çalan çobanı
Anaçbend’in ötesine yolum düşecek
Sevdalı günlerin acısını duyarım
Tomurcuğa dursun bütün çimenler
Ağaçlar yeşil yeşil
Sular mavi
Çocuklar ekmek için ağlıyor
Hani senin bereketin ey toprak
Uçup giden kuşların izi bile kalmadı
Kaldı gör işte
Yaranın kanayan yanında fitil

Acı poyraz yalım yalım
Saçlarımı yalayıp öyle geçiyor
Ömrüm,
Bir içimlik sığara olsa bile
Ölçüvenk düzüne uzanıyor gözlerim
Ayıptır, günahtır bana kahredip durma
Zaten gönlümün dar noktasında
Hüzün çiçek açmış leylaklar gibi
Hüzün, gözler kör tarlakuşu
Pusulamış oturur

Ellerin elimdeydi günün birinde
Anımsıyorum
Sokaklarda koştuğumuz günleri
Usul usul türkülenir gözlerim
Şimdi, haşatın bu deminde
Umut şahlanmış bir kısrak gibi
Koparıyor dizginleri
Dörtnala...
Salar kendini
Kah yoksulun bağrına
Kah gelinlik kızların dudağına

Akşamın alacası
Budanmış dal gibi kalmış ortada
Hüzünle dalaşmış kabuğun rengi
Hasretim çırpınır bir koyu gölge
Tarlada başak, memede süt
Tükenmeyen umutları yakalıyorum
Karışıyor ellerim yağmurların içine
Yaranın kanayan yanında fitil

Yeşilin sudaki akışıyla
Çiçikler renk bulur, dağlar ısınır
Düşer ellerime sevdanın sesi
Bu gönlüme ayrılığın acısı
Yapraklara çarpınca

Gönül sultanıydı çağlayan dere
İşgücüm aman aman
Dem çekmenin zamanıdır sevdiğim
Yarıda bırakılmış yazılar gibi
Bir gözümü güvercinler taşıyor
Bir gözümü saka kuşu
Umarsız geceler vakte ulaştı
Ateş çemberinden geçmiş olsak da
Umut bugünden sonra
Doğan günün eteğine tutunarak
Şiir yazan ozanın kucağına soşuyor