[NuraN]

Kardeş Kaleminden
Gurbet Sofrasına Selam

Kardeşim Ayhan için

İşin başlangıcında diyelim
Sonu gözüm kesmiyor
Açlık kapıyı çaldı
Çocuklar, sokağa çıkmaya utanıyor
Terazinin kefesinde zeytinler tane tane
Aylar oldu kardeşim
Etin ve sütün kokusunu duymadık
Peynire, şekere el yeter mi sanıyorsun?
İçimdeki özlemlerin koyuluğu erimdi
Korkusuzca okuyup yazmaya acıkmışım
Selamdan önce bunlar yazılsın
Halimiz biline

Günden güne ağırlaştı koşullar
Yaylaya göçecek kimse kalmadı
Yoksulluk bedava
Herkesin sofrasındalokma ortağı
Seni düşünüyoruz kardeş
Ekmeği tuza bananda

Bilmiş olasın ki,
Yüreğimde ilk yazdığın şiirin sıcaklığı
Yıllardır unutamıyorum
Sofradan kaldırıp götürmüşlerdi
Kan çökmüştü ayakların altına
Susmakla yenmiştin tüm zulumları

Acılı yüreğini
Ve koyulukta beslediğin sırları
Alıp gurbete taşıdın
Dağlar sensiz öksüz kalmış
Üstümüzde gecenin zift karanlığı
Vurgun mu, soygun mu?
Yaşam denen süreçte birşeyler eksiliyor

Odanı bastılar kardeş
Yatağını yorğanını lime lime ettiler
Şiirleri,
Kitapları ateşlere boğdular
İçimde birşeyler kırıldı
Bir kez daha
Yenik ve yıkık olduğumuzu anladım
Hıncım tazelendi
Sokağa fırladım, hava serin
Kafesini kıran kuşlar gibiyim
Gözlerim dağları sarıyor
Masmavi bir boşluğun içinde kaybolarak

Her an,
Hayatımızda birşeyler değişiyor
Gündüzlerin sessizliği ürkütücü
Geceler gırtınalı ve acımasız
Artık, dağlarda ateş yakan yok
Böcekler de ötmüyor
Dalıyor, şehrin yüzünü açlık
Köylerse çırılçıplak

Bir kartpostal,
Üstünde bir selam olsun sal bize
İlkyaz kapıların pervazını kıranda
Umutlar genişliyor, koyver uzasın
Kapıları, camları sonuna dek açmışız
Şürek güvercin kanadında çırpınır
Karangil tomurcukta
Sevda, yeniden çiçek vermeye başladı
Sen, umutları gönder yetişir
Kucak dolsu selam