O ruh..
Koparken bedenimden acımasız ve düşüncesizdi
Kaybolmadan önce kalabalığı inceledi
Korktu aydınlıktan ve kapattı bütün perdeleri
Çıkardı sandığını ve koydu içine tüm hayallerini
Ruhum çok sersemdi..
O ruh..
Giderken şehirden,daha şimdiden yorgun ve halsizdi
Yaralarını sarmadan acılarını doldurdu bir kadehe
Ve hepsini yudum yudum içti
Ağlamam diye düşünürdü ama çok incinmişti
Ve sonunda gözlerinden ilk damlayı itti,aşağı doğru indi
Ruhum çok sersemdi..
O ruh..
Her şeyden kurtulduğunu söyleyip durdu
Ama ağladığını unuttu
Nasıl açıklayabilirdi gidişini,gözlerini yumdu,
Sustu..
Gidemedi,gitmek istemedi aslında ama o kalpten kovuldu
Ses çıkaramadı yaşananlara,bütün gördüklerini yuttu
Ve yutkundu..
Ruhum çok sersemdi ama sımsıkı tutundu,
Sevmeye devam etti onu!..
ßy veva
"Neden Karalıyorum ki Yaprakları?.." serimden bir şiirim..
__________________
Beşiktaş'ım...hayat sensin!! |