ameleydim eskiden şafak sökerdi her gün işe giderken,
cebimde yoktu bir kuruş ve üsküdar'ımın her bir yeri yokuş,
her gün yeni bir suç, ittiler fakat ben olmadım tuş,
kanatlı doğmamış kuş, vakit hiç geçmemişti,
ben hep aynı yerde saydım,
ekmekle vardı kavgam daha bir sertti günler,
ve geçmişeydi saygım, gelecekti kaygım, kelebekti kalbim,
akar giderdim olsa bile bir derdim hep gülerdim,
ve ağladığımı görebilen bir annem birde ben,
inceden bir perde vardı gözlerimde,
göz görür fakat dilim susardı,
ayaklarım, elim, kolumda bağlı,
hayat bu dile kolay velakin her bir yerine ağrı,
ve kimi zaman düşündüm, aslında hiç üşenmedim ben hep düşündüm,
hayata karşı dört silahşör hep güler sanmıştım,
bu öyle lanet olası toz bir pembe ki bir baktım her şey ciddi ve hemen uyandım...
gelsin hayat bildiği gibi gelsin, işimiz bu yaşamak,
unuttum bildiğimi doğarken, umudum ölmeden hatırlamak...
__________________  Sen her şeyi biliyorken, Ben her şeyi göze almışken, Sana uzaktan kıvranmak, Nasıl acılı bir kanserdir bilemezsin! |