H o ş ç a k a l..

[dumanx77]

..Bazen..
..kendi gölgene basar sendelersin ıssız sokaklarda..
..bir karayel eser, üşütür, yalnızlığını yüzüne vurur..
..çıkar gelir pişmanlıklar en zayıf anında..
..boğazında yıllanır bir düğüm..
..umurunda mı zamanın senin küskünlüğün ?





korkma anlatmam sana uzun uzun;
bana nasip olmayan vakitlerini almam . .
bilirsin sessizliğim geveze,
sustukça konuşur kalemim;
yazdıkça severim !!

ve sen hiç bilmezken "derinliğimi"
ben kıyılarında boğulur giderim .

Düşersem aklına,
El aç niyaz et ..
Belki bi su yürür..
İçim çöl gibi !





sıkıldım kar yağan mevsiminden,

bana üşümeyi öğret!

kar yağıyor tenime,

eriyor öğrettiklerin...

bana kızıl ten saç,

bana beni ver...

üşüyor mevsimi güneşin...

-Eskimeyecek bir şarkı göster bana!

-Bu aralar taktın şarkıya…

-Gösterecek bir şarkı bulamadın, ondan mı böyle söylüyorsun?

-Şarkılar biter, bilirsin…

-Şair öyle demiyor ama…

-Bakma sen şairlere, onlardan uzak dur!

-Önceden babalar kızlarını elden sakınmak için camdan uzak tutarmış, yeni neslin cam kenarı mı şairler?







“ istedim ki
bir an olayım, her sözde esrâr,


ah, anladım ki, her söz bana dar. ”





" Başka bir denizde yüzüyorum artık
Derinlere dalmaktan korkmuyorum!
Herşeyi olduğu gibi kabullendim
Neden incittiniz diye sormuyorum .. "

Kısa olmalı ki uzun vadede hatırlanmasın.
Unutulması gereken çok şey yok.
Her şey kelimelerle başlamıştı,
Yine kelimelerle bitmeli.

O yüzden sadece,

H o ş ç a k a l..