Hiç bir zaman göründüğüm kadar güçlü olamadım. Aslında çoğu zaman göründüğüm kadar mutlu değildim. İçimde fırtınalar kopsa bile, yüzümde hep acı bir tebessüm vardı. İnsanlar farketmedi, edemezdi. Çünkü en az onlar kadar kendimi de inandırmıştım yalancı gülüşlere. Sadece aynaya baktığım zaman görebiliyordum acı gerçeği...
Onlar hep beni güçlü tanıdı, mutlu bildi, gülüşlerimle sevdi insanlar beni. Öyleydim çünkü yıkılmazdım, mutluydum ve herşeye inat gülüşlerim vardı benim. Yalnız kalmak istedim çoğu zaman. Oysa ben kokardım yalnız kalmaktan...
Herkesi kandırdım ve kendimi de. Mutluluk maskemi takmış geziyorum ortalıkta. Geceleri düşüyor gülüşüm yüzümden. Herkes beni mutlu biliyor. Eğer mutluluk bu ise evet ben mutluyum (: