Yaralarımdan Sev Beni

[tyler durden]

Dışarıda ılık bir sene, korkusuzca insanları kandırmakta.
Baharın tam ortasında, kaçamayan bir ben; ne yaza ne de kışa.
Çingenelerin zamanı, eteklerinde ruhum sessiz hıçkırıklarda,
Elbisemi, kolyemi, hatta kıpkırmızı terliklerimi bırakırcasına,
Alışıyorum belki de bu sıradanlığa, hem de korkusuzca...
Mis kokum var; bir beni bir de dalların, başını döndüren.
Tuzakçı gözlerim, kalleşliğe sönen bakışlarım cabası,
Bir de ağırlığımca, hüznü ezen adımlarım.
Otuzlarıma varamadan, kayıp, altmışların yıkılmışlığı,
Eski ben, işte bu tertemiz,yeni olanların sığınağı.
Kaybedenler hep var, isimleri zihnimde arap saçı,
Nefesimi çalanlar, yıllar...o gençliğim yılları.
Yüreğimdeki kilise, çanlarını dans ettirmekte eteklerimde....
Bir sırrım var,gökyüzünden toprağa sakladığım ,
Adına yasakları ezdiğim, yetmeyip hıdırelezlere yazdığım.
Güneş saçlarım; hani şöyle savrulmayı becebilen arsızlığım ,
Deli mavi bakmayı bilen gözlerim,
Bir de kırık mı kırık, bir kalbim.
İşte böyle benim resmim, günahlara; çarmıhsız;
Ayakkabılarım yollarıma ağıtlarda, onlar aslında günahsız!
Ellerimdeki cümleler, kendi boğazıma dizilirken,
Her aşkta; geçerim... tellere takılan firari ellerimden....
Taşlarını oynattılar yüreğimdeki kilisenin en çingenesinden ,
Elimde bomboş bir kadeh varken;
Oynattıkça oynattılar çingene rahibi,hayatımı kaybettiren rahibeyi.
Sana yabancı gelen, bu küçücük bir dünyanın ayinleri,
Körlerin dansı, sağırların şarkı melodileri..... !
Mumlardan kendimi kurtarıp, yakmalıyım diyorum,
Hıdırellezlerde ateşlere çalan; sessiz ağıtlarımı,
Gül dallarına takıla takıla,kalbimin zehiri sana akan.
Ah! O cebimdeki sarsak ateşler bir beni yakar ,
Dedim ya, kalbimin zehiri bir tek sana akar.
Geride bir tek, yüreğimdeki kilise,
Doğum günlerimin tarihinin silindiği,
İzler...
Sizler hayatımı izleyeceksiniz diye... Ne olacak ki!
Kutlamalı mı!
Gençlik artık başka yabancıların geleceği ,
Sevinç hep başkasının sevinci......
Ayinlerin fısıltıları,mumlarımı söndürmüş,
Mumlar hareketsiz, sönmüş....
Üzülmüş......
Kalbimdeki zehir, dualardan kopup, sana akmış hatta büzüşmüş...
Tıpatıp bir ihtiyar sanırsın, yalnızlıktan korkan,
Yaşamın "geç"leri, eskilerden sıyrılamayan.
Kilisenin kapandığı kutlamada, elimde öksüz bir kadeh !
Son bir dakikam kalsa, yalnızlığa tam; sana yarım bana yarın, atardım,
Acı kovalarken bizi, heybetle açlık arasında, kendimi kıstırdığım!
Sıramı bıraksam kiliseme, inatçı hırslarım bekler arsız nöbetlerde,
Çarmıhtakiler bile ağlar bu dünyadaki bedene.
Aklımdaki resmini incitirken, rüzgar ben çalarken oynamakta.
Yüreğimin boşlukları savaş, ellerimin kadehleri dostça,
Barış diye bir yalan, ellerimin kınası bir bir kadeh kokmakta ...
Arsızca gülmemekteyim, oyun yok; kalp son dakikayı bilmekte;
Başarıyla gizlediğim kadehim bomboş, bir garip öksüzlerde....
Geç kalmış,bir tek duam budur, yığılmaktayım....
İki elimle boğazıma tıkananlara, yol açmaktayım....
Yüreğim kilisesini, binbir gece yalanlarına sığdırmaktayım,
Yine sessiz, binbir gecelerde açıktayım,
Ve ben yine binbir kadeh, kırmızıyım...