Yeter ki unutulmadığımı bileyim

[seyyah]

Desensiz bir gökyüzünün altında
Nedensiz bir ayrılık
Ellerim boşlukta asılı
Gözlerimde hüznün hiç görülmemiş fasılı
Çimlerin üstünde geceden kalan ölü yıldızlar
Boynu bükük bir güneş
Ayrıldık…

Oysa dün etmek vardı yarınları
Gözlerle öpüşmek
Sevişmek, bedensiz…

Sen kahkahalar doğuracaktın bakire dudaklarında
Ben büyütecektim onları
Mutluluğumun sana açılan odalarında
Dokunmak bu kadar suç
Sevmek ya da sevilmek bu kadar güç olmasa
Yapamadık…
Yapmadık…
Saygıdandı;
Kurallara inandık.

Gözlerimde daimi hüzün
Hüznümün içinde saklı yüzün
Bütün duyduklarımı unuttum
Aslolan ve kalan
Sadece senin son sözün

“Gün, gecesiz
Gece günsüz
Yarın dünsüz
Dün yarınsız olmaz ey yar…
Farzet ki;
Ben dünüm sen bugün
Sen güneşsin ben ay
Ben ışığınla parlayayım
Sen hap aydınlık kal
Ben seninle ayakta durayım
Sen benden beni al
Seninle vuslat
En güzel hayal
*Önce hayaller ölür*, ben de hayallerim öldüğünde ölürüm”
Demiştin ve gitmiştin…

Hangi neden bozdurabilir sana olan sevdamı
Sen benim ezelim, sen benim ebedim
Sen benim ruhumun yemini.
Ölüm ne ki ey gülüm…

Ben Kerem, sen Aslı
Ben Mecnun, sen Leyla
Ben Ferhat, sen Şirin
Yanayım, çölde kalayım, dağlar deleyim
Umurumda olmaz yar
Her sabah gözlerinde bir kez doğayım
Her akşam gözlerinde bin kez öleyim
Yeter ki unutmadığını
Unutulmadığımı bileyim

Sunu;
Vuslatsız sevdalarda, zordur sevdalı kalmak
Oysa kavuşamamanın imkânsızlığında
Sevdalı kalabilmektir
Gerçekten sevdalı olmak


alıntı