| |
| Ana Sayfa | Kayıt ol | Yardım | Ortak Alan | Ajanda | Bugünkü Mesajlar | XML | RSS | |
09-09-2008, 17:46
| #1 | ||
  Üyelik tarihi: Jun 2007 Yaş: 35
Mesajlar: 1.846
Tecrübe Puanı: 20  |
Anneme dönüyorum;yorgun yüzündeki gözlerine bakarak; "Burdan atlasam canım acır mı anne?" diyorum... "Olmaz.." diyor."Ben yanındayken sana birşey olmaz,izin vermem!" Şimdi yine uçurumun kenarındayım... Bu sefer yalnız.. Annemin yüzündeki yorgunluğu miras edinip kendime; uzun uzun bakıyorum uçuruma.. "SusuyoruM!" Hayallerim geliyor gözlerimin önüne... Karşılığını beklemeden tüm gücümle sevdiklerim! En zor zamanlarında yanında olduklarım ve hiçbir zor zamanımda; Yanımda bulamadıklarım! Yüzümü rüzgara veriyorum... Kollarımı iki yana açıp soruyorum; "Burdan atlasam canım acır mı anne?" Sen duymasan da bu soruyu,ben cevabı biliyorum... Ne atlayabiliyorum;ne kalabiliyorum..! Uçurumun kenarında dizlerimin üzerine çöküp ağlıyorum... Sana,yalnızlığıma,yaşadıklarıma... "Canım zaten acıyor anne; Atlayayım mı?" | ||
|  |
| Bu konuyu arkadaşlarınızla paylaşın |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| |
 |  |
Ağaç şeklinde
