Ben çekiLiyorum.. Hayat... Ziyade oLsun Sana...

[seyyah]

Ben çekiLiyorum.. Hayat... Ziyade oLsun Sana...


Kaçıncı yanılışım bu !
Bir tekneye atlayıp da denizin , o en erişilmezin ortasında kaçıncı yalnız bırakılışım !
Gücüm yok
Taakatim yok alıp da elime kürekleri çekecek
Çekip de kürekleri geri dönecek !



Böyle biçare , böyle yalnız , böyle ıssız .....
Kaldım daha önce de evet ve ama bu hani tamda tamam derken bir kere daha işte !
Heveslerim , umutlarım , tüm mutluluklarım alındı yine ellerimden
Çalan kim !
Kapıp kaçan kim
Koşsanıza peşinden , yakalasanıza !


Kaybettim ruhumu , hükümsüzdür yazdım yüreğime kalın puntolarla , görüdünüz mü..
Düşününce şimdi nasıl da zor geliyor , hayat boyu süreceğini bildiğim o mahkeme kapısından girmek içeri
Hakkımı aramaya kalkmak hiç bitmeyecek bir kitabın ön sözü olarak kalmak olacak , biliyorum !
Önsöz okunacak , sırası geçecek ama kitap hiç bitmeyecek !

Biliyorum
Yaşadım çünkü !
O giriş paragrafındaki en afilli cümle oldum daha öncede
Anlayarak okumak , okuduğunu anlamak öğretildi bana , girdiğim bütün türkçe derslerinde


Ahhh çocukluğum
Ahhh kanayan dizlerim
Fasülyedenmiş verdiğin acı , yüreğim kanıyor artık ,
Bilir misiniz acısını


Hepiniz mi kaçırdınız dersleri söyleyin !
Hep birlikte mi kaçtınız okuldan anlatın !
Nerdeydi aklım

Kocaman bir sınıfın içinde , kahverengi bir sıranın üstünde , dev gibi bir yalnızlıkla oturuyorken kimdi gözlerimi kapatan , görmeyeyim diye daha en başından en sonunu !
Toplayıp da gücümü atabilseydim üstümdeki o karabasanı , görebilirdim şimdiki bu eşsiz yalnızlık senfonisinin ilk parçalarının yapa boza nasıl bitirmeye başlandığını taa o zamanlar

Uzun cümlelerden sıkıldım !

İçerimdeki sızıyı kalabalık kelimeler eylemleriyle çoğaltmaktan yoruldum !

İçinden çıkamadığım bu kuyudan , çıkmak için güç aldığım her elin terkinden usandım !


Demiş ya kim dediyse işte ;
-Herkes Hakettiğini Yaşar-


Ağzımın payını aldım
Hakkımı da
Mavi ütopyalarım iç ceplerimde ....


Ben çekiliyorum..

Hayat..

Ziyade olsun sana !!!!!!