Adını Koyamadığım... Nefes alamadığım bir zamanın kuytusundayım Herşey öyle sessiz ve terkedilmiş ki Konuşsam yalnızlığım gelir aklıma Yıldızları seyrederim ben de Bin yıllar uzak ama bir o kadar yakın yıldızları Ellerim üşüyor ve bedenimde bana ait ne varsa Titreyen bedenimin çaresizliğinde kayboluyorum Yavaş yavaş tükeniyor bildiğim ezgiler Şahin bakışlı insanları arıyor gözlerim Aşk diye bildiğim heyecanların eksikliği Eksilmişliğimleyim Zaman en iyi ilaç derlerdi Acılarını denizlere göm ve unut sahipsizliğini İçimdeki bütün sesler sustu Canımı acıtan birşey var Bildiğim ama adını bile söyleyemediğim birşey kaldı senden bana Keşke bırakmasaydın satırları arkanda Okuyamasaydım seni Yalnızlığımda özleyeceğim yapraklar olmasaydı ve hiç bir baharı yaşamasaydı gönlüm Sen her gittiğin şehirde bıraktın yalnızlıkları Acıttın kendini ve serseri zamanla dost kavurdun tüm toprakları Baharı sevmiyorum artık Sararmış yaprakları da öyle ve bütün aşk şarkılarına lanet okuyorum şimdi Suskun ve yalnız sokakları sevmiyorum ellerimin üşümesini... Özlemlerimi Zeusun asasına yükledim ve kırık kuş kanatlarını topluyorum sokaklardan benim de kanadım kırılana ölümü yalnızlığımdan kurtarana kadar susuyorum artık Satırların konuşmaktan vazgeçtiği güne kadar Zamanı en iyi ilaç göreceğim ve bütün denizlerin sahibiyim ben seni denizlere gömeceğim. Alıntı |
ve bütün denizlerin sahibiyim ben seni denizlere gömeceğim. tskrlr.. çok güzelmiş;) |
güzeldi emeğine sağlık... |
Canımı acıtan birşey var Bildiğim ama adını bile söyleyemediğim birşey kaldı senden bana Keşke bırakmasaydın satırları arkanda Okuyamasaydım seni Yalnızlığımda özleyeceğim yapraklar olmasaydı ve hiç bir baharı yaşamasaydı gönlüm çok saol |
Türkiye`de Saat: 04:12 . |
Powered by: vBulletin Version 3.8.1
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
SEO by vBSEO 3.3.2