İStanbul Gibi... Bende olduğundan beri Ne zaman aynaya baksam Kendimi bulamıyorum Gözlerimde gözlerini dudaklarımda gülüşünü görüyorum. Hep nefesini soluyorum Tenimde bir ürperti beliriyor Koca şehir susuyor Sadece sesin çınlıyor kulaklarımda Bakabildiğim kadar ileride, Dokunabildiğimce yakınsın ama hasret kalıyorum bebek yüzlüm gülüşüne. İstanbul gibi bakıyorsun bana Gizemli ve buğulu. Hem içinde olup hem yalnız yaşamak Ne kadar zor geliyor. Hayat kavgasını sürdürüyor sevdam Aşk can çekişiyor gecelerimde. Tenine susuyorum. Marmara'nın derinliklerinde, Yeditepe çalıyor sanki seni benden Yavaş yavaş tüketiyor. Gökyüzüne yıldızlarla tutunan pençesini çıkarıyorum karanlığın, Pencereden yatağına süzülen ay ışığı olmak, yüzünü sürdüğün yastık olup Düşlerine avuç açmak için Bedeninde serilmeliyim gece gibi. Meleklerin uyurken bıraktığı gülüşü seyretmeliyim başucunda... Kirpikten bulutlarını arala artık, Güneş gözlerinde kapalı kalmasın, Uyan! Dünya güneşe, ben sana kavuşayım.. Seni seviyorum Eylül bakışlım... |
cok güzel canım :D |
Güzel Şiir , Metin Emegine Saglik . Söz Kime Ait Buarada Merak Ettim :D |
oooo çok güzel:) |
Teşekkürler kardeşim :) |
cok guzel olmus :D:D:D |
hmmmm pekte süpermişşş:):):) |
eski İstanbullular belli oluyo hemen ....:D:D |
Türkiye`de Saat: 06:38 . |
Powered by: vBulletin Version 3.8.1
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
SEO by vBSEO 3.3.2