Sen Git Ben Oyalarım Yaralarımı(zı) Kan sızmadı henüz... Yüreğim(iz)in lal dudaklarından hücrelerimize... Yüzümün çizgilerine basmadan kendim de yürüyebilirim. Sen git, ben oyalarım yaralarımı(zı)... [ Su alıyor yürek kayığı(m), kaçak var kıyıya doğru! Hadi daha hızlı kulaç at, aşksızlığa... Küreklerimi kıran yalancı kaptan, yüzmesini bilmiyordum ki ben! Aslım batıyor, derinlere. Geri dönüp, kurtar/ma ne olur?] Merak etme beni, sancımasın sol yanın... Ben her yazımın satır başlarında bulacağım seni. Gözlerim karanlığım(-ız)a göz kırparken... Paslanmış yüreğim, dilsiz sevişmelerin edepsizliğinde gülümseyecek terkettiğin yarınlara... Parçalanmışlığın dengeleri bozulacak, sen de doğmak adına günahı Tanrı'sını ağlatan gecelerde arsız adamların kolların/da yok edeceğim ruhumu! Azrail ismimi verecek; Azrail'e kundaklayacağım masumiyetimi! Sen merak etme beni... Coğrafyandım ya senin! Ütopyalarımı unuttum. Nehirlerimin akıntısına kapıldı umutlarımın harfleri… Gölgelerinde üşüdü çiçeklerim. Yıktın şehirlerimin içinde ki minarelerimi. Göğe açılmıyor artık, sen’li düşlerimin elleri! |
Teşekkürler mehmet (: |
Türkiye`de Saat: 21:59 . |
Powered by: vBulletin Version 3.8.1
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
SEO by vBSEO 3.3.2