Hazırlan gidiyoruz...
 

Tik, tik, tik...
-kim o?
-hazirlan gidiyoruz.
-sen kimsin? Nereye gidiyoruz?
-siran geldi. Gerçek evine gidiyoruz.
-gerçek ev mi? Sen! Yoksa! (azrail)
-evet. Hadi gidelim.
-dur bir dakika..bir suru yarim isim var.
-is yarim kalmaz. Birileri tamamlar. Oyalanma artik.
-cocuklar, onlar daha cok kuçuk, bari vedalassaydim.
-sen olmadan da buyurler, hadi bekliyorlar.
-bekliyorlar mi? Onlar da kim?
-gidince gorursun.
-anladim. Anladim ama kalbini kirip, gonlunu alamadiklarim,
iyiligini gorup, karsilik veremediklerim var. Anlayacagin borclu
gitmek istemiyorum.
-bunu zamaninda dusunseydin!
-zamaninda mi? Iyi de ben daha zamanim var saniyordum.
-hepiniz aynisiniz.. Zaman dedigin, içinde bulundugun an.. Bunun
otesi yok.
-keske, keske....
-devam etme. Bugunu yasarken hep yarin var gibi davrandin.
Ustundeki uniformanin sorumluluklari var.. Yerine getirmedin.. Bu
sana bir uyariydi. Simdi gitmiyoruz... Ama her an gidebiliriz.. Bir
daha geldigimde onunde umut,arkanda pismanlik olmasin !

owww.... önünde umut,arkanda pismanlik olmasin..

Sanki sonsuza kadar yaşayacagız degil mi

önüm arkam sağım solum umut...:(

gzlmişşş vallahi doğru

Ama her an gidebiliriz.. onunde umut,arkanda pismanlik olmasin!!! çok doğru

hadi yürü leyyn :D

paylaşımına sağlık... Çok güzel ders niteliği taşıyan bir hikaye...

Umarım kimsenin ardında bıraktığı pişmanlıklar olmaz...

onunde umut,arkanda pismanlik olmasin !

evet cok dogru

çok güzel bir yazı ama anlayana teşekkürler:)