Yerler ve gökler, adaletle ayakta durur...

[dumanx77]

Yerler ve gökler, adaletle ayakta durur...






sırtından geçi(ni)p menzil bulana kanıp

yorgun olmadığını deklare eder yollar

kentlerin arasında yürüdüğünü sanıp

arifin yüreğini biçare eder yollar



yollar ki biliyorlar kurulu pusuları

yollar ki dağların gri akarsuları...

sonra, yağmur.
önce, yine yağmur.



evvelbahar içinde.
bilyelerim, kuşlarım, bisikletim…


şimdi tarihte saat kaç?

Ne yapmak gerek korkuma?

Üstüne basmadan bir ölü,

Üstüne basmadan bir gerçek çokça…

Ellerimi giderken aldığındır sokak başı,

Giderken muştuna saklamandır sokak sonunu.

Yağan karla bitmiştir gözlerim oysa…

Şimdi senle ben bir masal başlangıcı,

Adıma tezat bir büyüklük dizlerinde,

Kızamıyorum sana, yükün ağır,



Boy atmış çocukluğumu taşıyorsun kalbinde…

mevsim bitiyor…

aralık kapıda…

*

*

*

Kitabımın üzerinde gözyaşımın lekesi kalmış, farkında bile değilim. Fonda ki şarkının anlamı hakkında derin hisselerim oluşmaya başladı. İncindiğim yerlere dokunuyor sanki. Ansızın nükseden mide ağrılarımı perçinliyor gibi. Bir de kahve içiyorum üstüne. Anneme hesap vermediğim şarkıları keşfediyorum.

Yoruldum…