Masallar.. Masallar Daha uyanmamalıydık masallardan.Ne zaman bitti o eşsiz ormanlar, yollar? ne zaman ayrıldı yolları şehzade ile ipek kızın? ve ne zaman vazgeçti yakışıklı prens yüzyıl uyuyan güzeli uyandırmaktan? Ne zaman yoruldu aladdin lambasını ovmaktan? iyilik perileri, sevimli cinler şimdi neredeler? Daha uyanmamalıydık...Masallar hep o renkte ve aynı inandırıcılıkta kalmalıydı kalbimizde.Bir şey oldu, bir yerlerde.Büyüdük mü küstük mü birşeylere ne; inanmaz olduk masallara.Dinlemez olduk ve anlatmadık bir daha.Belki anlatılacak masalımız kalmadı, çabuk yordu hayat bizi.Oysa ne güzeldi küllerinden yeniden doğan Anka kuşu, Kaf dağının ardındaki o gizemli ülke, lal bir oba uşağı ile güzeller güzeli bey kızının başkaldıran sevdası.Nasıl özlüyoruz geçmişi...Neden özler ki insan? Hele birde mutsuz bir çocuksanız...Çocuktuk çünkü.İnanıyorduk.Köprüler geçmemiş, aldatmamış, aldatılmamış, bedeller ödememiş, ayrılık ve hasret mektupları okumamıştık.Ve dizlerimizi kanatmamıştı henüz hayat.İnanıyorduk, duruyduk, saftık, çocuktuk.Şimdi anlatacak bir masalımız bile yok, bir köşesine sığınacak... İclal Aydın |
ben de hayatımın hep o masallardaki gibi devam edeceğini sanırdım, ama sadece masal olduğunu yaşadıkça kavradım... şiir gibi oldu yaw...http://www.besiktasforum.net/forum/i...ons/icon10.gif |
Bende küçükken hep masal kahramanı olduğumuzu yada birilerinin bizi televizyondan izlediğini düşünürdüm :D:D Aslında herbirimiz bu masalın bir parçası değil miyiz ?? Yada masallardan ne farkımız var hayallerler gerçekler arasında sıkışıp kalmışız. |
"hayaller ve gerçekler"... yine çok duygulandım bea... |
Hadi Mustafa sende patlat bir şiir bu ruh haliyle :D:D |
benimkisi çok sert olur, hayata isyan niteliğinde... |
Olsun o da gerekli sonuçta hep umut umut nereye kadar:) İsyan eden birileride olmalı dimi:) |
Hiç bir şeyi anımasayamıyorum Bu gerçek mi yoksa düş mü bilemiyorum İçimde çok derinlerde haykırma ihtiyacı var Bu korkunç sessizlik durduruyor beni Şimdi savaşın benimle işi bittiğine göre Uyanıyorum, göremiyorum Pek bir şey kalmadığını benden geriye Hiçbir şey gerçek değil şimdi, acı dışında Nefesimi tutuyorum isterken ölmeyi Ne olur Tanrım uyandır beni Ana rahmine geri döndüm fazlasıyla gerçek bu Hissetmek zorunda olduğum yaşam pompalanıyor içime Ama ileriye bakıp olacakları göremiyorum Yeniden yaşayacağım zamana bakamıyorum İçime sokulmuş borudan besleniyorum Tıpkı savaşa ait enteresan bir şey gibi Var olmamı sağlayan makinelere bağlanmış durumdayım Kesip alın bu yaşamı benden Nefesimi tutuyorum isterken ölmeyi Ne olur Tanrım uyandır beni Şimdi dünya kayboldu ben tek'im Tanrım, yardım et bana nefesimi tutuyorum isterken ölmeyi Ne olur Tanrım yardım et bana Karanlık hapsediyor beni Görebildiğim tek şey Mutlak dehşet Yaşayamıyorum Ölemiyorum Kısılı kaldım kendi içimde Bedenim beni tutsak eden hücre Kara mayın, Görme yetimi aldı Konuşmamı aldı İşitmemi aldı Kollarımı aldı Bacaklarımı aldı Ruhumu aldı Bana cehennemde bir yaşam bıraktı... al bakalım, işte ruh halimi yansıtan en iyi sözler, benim değil tabii ki, sadece alıntı...(Metallica-One) |
Kopyacı olmamak lazım, senden bekliyoruz biz :) |
Alıntı:
o yetenek yoktur ben de, zeka farkılı kademelere ayrılır, duygusal olanı bende pek mevcut değilhttp://www.besiktasforum.net/forum/i...ons/icon10.gif, ya da ben dışarı çıkarmak istemiyorum, ne bileyim... |
Türkiye`de Saat: 05:41 . |
Powered by: vBulletin Version 3.8.1
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
SEO by vBSEO 3.3.2