Içimden Geldi

[Sinem1903]

saat 01.25 forumda kimse yok içimden bişeyler geldi yazayım dedim...


bu aşkı ne zaman,kime,ne şekilde anlatacağımı bilemiyorum,kendimi bildim bileli içimde çağlayan,dur durak bilmeden akan bi nehir oldu beşiktaş,hep beni kamçılayan,mutlu eden bi aşk oldu beşiktaş...


gerçi hepimiz duyguları bunlar,hiç üşenmeden ankaradan,bursadan,ordan burdan,heryerden..buralara getirdi sizleri bu aşk..ne güzel ki böyle taraftarların,bu kadar yürekten sewenlerin war beşiktaş.

artık bizleri güldürmenin zamanı geldi,hatta geçiyor bile beşiktaşım,sen bize haklılığı,dürüstlüğü,içtenliği,samimiyeti we en önemlisi sewginin nasıl bişey olduğunu gösterdin,bunu zaten yaşamayan,seninle yatıp seninle kalkmayan anlayamaz,sen benim şu hayata hissedebildiğim en derin duygusun,hayatımın en önemli parçasısın,belki dışardan birisi gelip bunları okusa bu kafayı yemiş der,ama ancak ''der'' işte anlayamaz...arkadaşlar size başımdan geçen ama benim hatırlayamadığım bişeyi anlatmak istiyorum,senesini tam hatırlamıyorum ama 2 veya 3 yaşımdayken annem we babam beni bjk-gese maçına götürmüşler,puanlar aynı yenen şampiyon oluyormuş,90.dk da ziya gol atmış we annem o sırada sewincinden beni kapalıdan eski açığa doğru hawaya fırlatmışertesi gün hürriyetin en baş sayfasına hawada uçan bebek diye bi resim basmışlar,malummmm o benim,işte bu aşk bi annenin o anda bu kadar uç bir noktada sewinmesine bile sebep olabiliyor,neyseki allahtan adamın biri o reflekse beni hawada kapmış,ne annemin ne babamım nede sülalemden birisinin içindeki bu aşktan 1 zerre eksilmiş değil,hele benim hiç değil,beni ancak sizler anlarsınız...bunları neden yazdım bilmiyorum ama burada ki herkezi çok sewdim we aşklarının tanımını merak ediyorum,benim aşkım böyle işte,ölene kadar benimle yaşayacak,hayatım boyunca en fazla değer werdiğim warlık olacak beşiktaş...sakın wazgeçmeyelim..