kazım koyuncu

[loiskeyf]

merhaba arkadaşlar kazım koyuncu'unun ölüm yıldönümü geçtigimiz günlerde andık aslında kanayan yaramız kanser çaresizligimiz kanser her insan beyninde urla dolaşır derdi kazım abi
gerçektende öyle
hayatında hiç keşke demeyen varmı bilmiyorum
ben keşkeleri hiç sevmem ama en büyük keşkelerimden biri bu
sebebim derler ya benim kanseri bi hobi görme sebebim kazım koyuncu
artık
kanser olan kardeşlerimi çok iyi anlıyorum kaçımız ölümünü bile bile yaşar
inadına savaşır kanserle çok kardeşlerimiz gitti kanserden çok analar agladı çok ocaklara ateş düştü aslında bugün sadece kazım koyuncu'nun ölüm yıldönümü degil tüm kanserden ölen kardeşlerimizin ölüm yıldönümü evet hatırlamadıgımız ve yanı başımızda olan kardeşlerimizin ölüm yıldönümü hatırlamak
belki aramızdaki kardeşlerimizin'de yakınları vardır kanser olan kanserden ölen ölen yakınları ölenlerler için allah rahmet eylesin allah aile'sine ve sevenlerine sabır versin
ve savaşanlar için
kazım koyuncu'nun bulafı sizler için

Bu arada; hiç başımızdan eksik olmayan gökyüzüne, günün karanlık saatlerine, ara sıra kopsa da fırtınalara, bir gün boğulacağımız denizlere, eski günlere, neler olacağını bilmesek de geleceğe, kötülüklerle dolu olsa bile tarihe, tarihin akışını düze çıkarmaya çalışan tüm güzel yüzlü çocuklara, Donkişotlar 'a, ateş hırsızlarına, Ernesto “Ç´e” Guevara'ya, yollara-yolculuklara, sevgililere, sevişmelere, sadece düşleyebildiğimiz olamamazlıklara, üşürken ısınmalara, her şeyden sıcak annelere, babalara ve tadını bütün bunlardan alan şarkılara kendi sıcaklığımızı gönderiyoruz. Kötü şeyler gördük. Savaşlar, katliamlar, ölen-öldürülen çocuklar gördük. Kendi dilini, kendi kültürünü, kendisini kaybeden insanlar, topluluklar gördük. Yanan köyler, kentler, ormanlar, hayvanlar gördük. Yoksul insanlar, ağlayan anneler, babalar, her gün bile bile sokaklarda ölüme koşan tinerci çocuklar gördük. Biz de öldük. Ama her şeye rağmen bu yeryüzünde şarkılar söyledik. Teşekkürler dünya.
Kazım Koyuncu