Bu vatan böyle kurtuldu çanakkale muharebesi
 

gerçekten çok güzel bi yazı,gese ili ilgili bi cümle geçiyor lütfen ona takılmayalım...amaç yapılan fedakarlıklar..paylaşmak istedim




Balıkesir`de son gömdüğümüz Çanakkale gazisi İvrindi'nin Mallıca köyünden
104 yaşında Azman Dede idi. Gençliğinde iki metreyi aşkın boyu,dev
görünümüyle insan azmanı sayılmış herkes ona azman demeye başlamış,soyadı
kanunu çıkınaca da Azman soyadını almıştı. Esas ismi adeta
unutulmuştu.Yıllar önce bir yerel ara ştı rma sıras ında Mallıca köyü
kahvesinde kendisiyle görüştüm. Kulakları a ğır işitiyordu. Köylülerden
biri
yardımcı oldu. Benim sorduklarımı kulağına ba ğıra bağı ra söyledi.
Onun
sesine alışkın olduğundan anladı. Sordukları mı cevapladı . Söz
Çanakkale`ye
geldiğinde o koca ihtiyar sarsıla sarsıla, hıçkırıklar içinde ağlamaya
başladı. Kendi zor duyduğu için kan çanağına dönen gözleriyle bize de
duyurmak için bağıra bağıra anlatmaya başladı : -"Bir hücum sırasında
bölük
erimişti. Yüzbaşı telefonla takviye istedi. Gece yarısı siperleri takviye
için istediğimiz askerler geldi. Hepsi askere alınmış gencecik insanlardı.
Ama içlerinde daha çocuk denecek yaşta üç-dört asker vardı ki hemen
dikkatimizi çekti. Bölüğü düzene soktum.Yüzbaşı gelenlerle tek tek
ilgileniyor, karanlıkta el yordamıyla üstlerini başlarını düzeltiyor,
sabah
yapılacak olan süngü hücumuna hazırlıyorduSıra o çocuklara geldiğinde,
o
cıvıl cıvıl şarkı söylerek gelen çocuklar birden çakı gibi oldular. Yüzbaşı
sordu; "Yavrum siz kimsiniz?",içlerinden biri; "Galatasaray Mektebi
Sultanisi talebeleriyiz" Vatan için ölmeye geldik!.." diye cevap verdi.
Gönlüm akıverdi o çocuklara. Bu savaş için çok küçüktüler. Daha süngü
tutmasını bile bilmiyorlardı. Onlarla ilgilendim. "Mermi böyle basılır.
Tüfek şöyle tutulur. Süngü böyle takılır. Düşmana şöyle saldırılır!.."
diye.
Onları karşıma alıp bir bir gösterdim. Siperlerin arkasında ay ışığında
sabaha kadar talim yaptık.Gün ışımadan biraz dinlensinler diye siperlere
girdik. Ortalık hafif aydınlanır gibi olunca hep yaptıkları gibi düşman
gemileri gelip siperlerimizi bombalamaya başladı lar. Yer gök top
sesleriyle
inliyordu.Her mermi düştüğünde minare gibi alevler yükseliyor birgün
önce
ölenlerinkol, bacak, el, ayak gibi parçaları havaya kalkan toprakla
siperlere düşüyordu. Mermiler üzerimizden ıslık çalarak geçiyordu. Siperler
toz duman içinde kalmıştı. Bir ara yüzbaşı "Azman yandık!.."
diye siperin
köşesini işaret etti. O şarkı söyleyerek sipere gelen, sanki çiçek toplarm
ış gibi neşeli olan o çocuklar siperin bir köşesinde sanki bir yumak
gibi
birbirine sarılmış tir tir titriyorlardı. Çocuklar harbin gerçeği ile
ilk
defa karşılaşıyorlardı. Ürkmüşlerdi. Yüzbaşı yandık demekte haklıydı.
Muharebede bir ürküntü panik meydana getirebilirdi. Tam onlara doğru
yaklaşırken içlerinden biri avaz avaz bir marş söylemeye başladı!..Annem
beni yeti ştirdi bu yerlere yolladıAl sancağı teslim etti Allah'a
ısmarladıBoş oturma çalış dedi hizmet eyle vatanaSütüm sana helal olmaz
saldırmazsan düşmanaBaktım hemen biraz sonra ona bir arkadaşı daha katıldı.

Biraz sonra biri daha... Marş bitiyor yeniden başlıyorlar. Bitiyor bir
daha
söylüyorlar.Avaz avaz!.. Gözleri çakmak çakmak... Hücum anı geldiğinde
hepsi
süngü takmış, tüfeklerine sımsıkı sarılmış, gözleri yuvalarından fırlamış
dişler kenetlenmiş bekliyorlardı . O an geldi. Birden yüzbaşı
"Hücum!.."diye
bağırdı. Bütün bölük, bütün tabur, bütün alay cephenin her yerinden
fırladık. İşte tam o anda, tam o anda, o çocuklar kurulmuş gibi siperlerden

fırlayıverdiler. İşte o an. Tam o an bir makinalı yavruları biçiverdi.
Hepsi
sipere geri düştüler. Kucağıma dökülüverdiler.Onların o gül gibi yüzleri
gözümün önünden gitmiyor. Hiç gitmiyor!.. İşte ben ona ağlıyorum, o
çocuklara ağlıyorum!.."Azman dede ağlıyordu. Ben ağlıyordum. Kahvede
kim
varsa ağlıyordu.Kahveci gözyaşları içinde bize çay getirdi. Eğildi;"Azman
dede hep ağlar. Niye ağladığını bugün ilk defa anlattı." dedi.



http://img99.imageshack.us/img99/845...r2bp5sd4tt.jpg

allah rahmet eylesin şehitlerimize

cok güsel ya sinem abla cok tşk ederim ... vatan için ölmek ne güzel bi ölümdür...canakkale gecilmez sehitler ölemz vatan bölünmez....cok duyguladım..:(

allah re-ahmet eylesin bütün şehitlerimize bu vatanın kıymetini bilelim topraklarımıza sahip cıkalım....

şehitler ölmez vatan bölünmez,bide cumhuriyet kurmaya çalışanlar UTANSIN!!

Herseye ragmen
 

Aslında onlar için önemli olan duygulara o kadar uzak kaldık ki.
O zaman yaşanan hissiyatı kitaplardan buralardan okumak bile bizi ağlatabilirken o duyguları o dönemde yaşamak nasıl bir güç kaynağı olur kimbilir. 1 dakika sonra oleceğini bilerek spere girmek. bize bir dakka sonra öleceğimizi söyleserdi ne yapardık acaba. O dönemin tum aydınlarının savaşta yitip gitmesi yıllarca ülkenin başkaları tarafından yönetilmesine neden oldu... bizlere düşen gelebileceğimiz en iyi yere gelip o insanlara layık olmaya çalışalarak vatanın butunlüğünü korumak olur heralde. Allah hepsinden razı olsun mekanları cennet olsun.

Güzelbir paylaşım. bi kaç gündür sen ve uğur bizi baya geçmişe götürdünüz. Duygularımızı körüklediniz.

teşekkür ederiz...:)

+++++1903 SÖYLEYECEK SÖZ BIRAKMAMIŞSIN ARKADAŞIM,TEŞEKKÜRLER

vatan millet BEŞİKTAŞ.

Ey Şehit Oglu sehit isteme benden makber
Bak kucagını acmıs karsında duruyor peygamber...

uğur yüreğin warya o yüreğinnn çok güzel senin..tbrklr kardeşimmm

Valla Bu Cennet Vatan İÇİn Ne Kadar Şehİt Varsa Hepsİnden Allah Bİn Kere Razi Olsun Bu Yalniz Çanakkale Şehİtlerİ İÇİn Deyİl GÜnÜmÜzde GÜneydoĞuda Şehİt Olanlar İÇİnde GeÇerlİ Sene 2000-2001 De Tuncelİde Askerdİm Ve Neler GÖrdÜm Neler

Bence Çanakkale Şehitleri için yazılmıs en güzel şiir...Daha güzel anlatılamaz bu savaş.

Çanakkale Şehitlerine

Şu Boğaz Harbi nedir ? Var mı ki dünyada eşi ?
En kesif orduların yükleniyor dördü beşi,
-Tepeden yol bularak geçmek için Marmara'ya-
Kaç donanmayla sarılmış ufacık bir karaya,
Ne hayâsızca tahaşşüt ki ufuklar kapalı!
Nerde -gösterdiği vahşetle "bu, bir Avrupalı"
Dedirir-yırtıcı, his yoksulu, sırtlan kümesi
Varsa gelmiş, açılıp mahbesi, yahut kafesi!
Eski Dünya, Yeni Dünya, bütün akvâm-ı beşer,
Kaynıyor kum gibi... Mahşer mi, hakikat mahşer,
Yedi iklimi cihanın duruyor karşında;
Ostralya'yla beraber bakıyorsun Kanada!
Çehreler başka, lisanlar, deriler, rengârenk.
Sâde bir hadise var ortada: Vahşetler denk.
Kimi Hindû, kimi Yamyam, kimi bilmem ne belâ...
Hani tâûna da züldür bu rezil istîlâ...
Ah o yirminci asır yok mu, o mahlûk-u asil
Ne kadar gözdesi mevcûd ise hakkıyla sefil,
Kustu Mehmed'ciğin aylarca durup karşısına;
Döktü karnındaki esrârı hayâsızcasına.
Maske yırtılmasa hâlâ bize âfetti o yüz...
Medeniyet denilen kahpe, hakikat, yüzsüz.
Sonra mel'undaki tahribe müvekkel esbâb,
Öyle müthiş ki: eder her bir mülkü harab.
Öteden sâikalar parçalıyor âfâkı;
Beriden zelzeleler kaldırıyor a'mâkı:
Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin;
Sönüyor göğsünün üstünde o arslan neferin.
Yerin altında cehennem gibi binlerce lâğam;
Atılan her lâğımın yaktığı yüzlerce adam.
Ölüm indirmede. gökler, ölü püskürmede yer;
O ne müthiş tipidir: savrulur enkaaz-ı beşer...
Kafa, göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el, ayak;
Boşanır sırtlara, vadîlere sağnak sağnak.
Saçıyor zırha bürünmüş de o nâmerd eller
Yıldırım yaylımı tûfanlar, alevden seller.
Veriyor yangını, durmuş da açık sînelere,
Sürü halinde gezerken sayısız tayyâre.
Top tüfekten daha sık, gülle yağan mermiler...
Kahraman orduyu seyret ki bu tehdîde güler!..
Ne çelik tabyalar ister, ne siner hasmından;
Alınır kal'a mı göğsündeki kat kat iman?
Hangi kuvvet onu, hâşâ, edecek kahrından râm?
Çünkü te'sis-i ilâhî o metîn istihkâm.
Sarılır, indirilir mevki-i müstahkemler,
Beşerir azmini tevkîf edemez sun-u beşer;
Bu gögüslerse Hüdâ'nın ebedî serhaddi;
"O benim sun-u bedîim, onu çiğnetme!" dedi.
ÂSIM'ın nesli.. diyordum ya... Nesilmiş gerçek;
İşte çiğnetmedi nâmûsunu, çiğnetmeyecek,
Şühedâ gövdesi, baksan a, dağlar, taşlar
O, rükû olmasa dünyâda eğilmez başlar,
Vurulup tertemiz alnından uzanmış yatıyor;
BİR HİLÂL uğruna, yâ Rab, ne GÜNEŞLER batıyor!
Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş, asker!..
Gökten ecdâd inerek öpse o pâk alnı değer.
Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor TEVHÎDİ...
BEDR'in arslanları ancak, bu kadar şanlı idi...
Sana dar gelmiyecek makberi kimler kazsın?
"Gömelim gel seni târîhe!" desem, sığmazsın.
Herc ü merc ettiğin edvâra da yetmez o kitâb...
Seni ancak ebediyyetler eder istiâb.
"Bu, taşındır" diyerek KÂBE'yi diksem başına;
Rûhumun vahyini duysam da geçirsem taşına;
Sonra gök kubbeyi alsam da, ridâ nâmiyle,
Kanayan lâhdine çeksem bütün ecrâmiyle,
Ebr-i nîsânı açık türbene çatsam da tavan,
Yedi kandilli Süreyyâ'yı uzatsam oradan;
Sen bu âvîzenin altında, bürünmüş kanına,
Uzanırken, gece mehtâbı getirsem yanına,
Türbedârın gibi tâ haşre kadar bekletsem;
Gündüzün fecr ile âvizeni lebriz etsem;
Tüllenen mağribi, akşamları, sarsam yarana...
Yine birşey yapabildim diyemem hâtırana.
Sen ki, son ehl-i salîbin kırarak savletini;
Şarkın en sevgili sultânı SELÂHADDÎN'i,
KILIÇ ARSLAN gibi iclâline ettin hayran...
Sen ki, İslâmı kuşatmış, boğuyorken husran;
O demir çemberi göğsünde kırıp parçaladın;
Sen ki rûhunla berâber gezer ecrâmı adın;
Sen ki a'sâra gömülsen taşacaksın... Heyhât!
Sana gelmez bu ufuklar, seni almaz bu cihat...
Ey şehid oğlu, isteme benden makber,
Sana âğûşunu açmış duruyor PEYGAMBER.

Mehmed ÂKİF ERSOY

çok güzel vatan sağolsun

ŞEHİTLER ÖLMEZ VATAN BÖLÜNMEZ
TŞK EDERİM uĞuR kardeşim
VATAN SAĞ OLSUN

allah rahmet eylesin tüm sehitlerimize