İbrahim Akın.

[onurozgen]

i.Akın kadro dışı kalmıştı. Bir hazırlık maçının 40.dk'sında oyundan alınınca Tigana'ya kızıp, stadı terketmişti ve ertesi gün PAF takıma gönderildi. 1.5 ay PAF ile çalıştı. O PAF'tayken kendi bölgesinde oynatılan Burak Yılmaz saç baş yolduruyordu; ama Jean Tigana tarafından öylesine korunuyordu ki... Doğru da yapıyordu, neredeyse tüm Beşiktaş taraftarına karşı oyuncusu Burak Yılmaz'ı savunuyordu. Israrla oynatıyordu. Burak da ısrarla kötü oynuyordu.
...1.5 ay geçti. i.Akın bir Fenerbahçe maçı öncesi yönetim tarafından affedildi. Tigana da zoraki kabul etti. Fenerbahçe maçında yine "öz oğlu" Burak'ı oynattı, sonra da "ikinci oğlu" Mehmet Sedef'i "sağ kanatta(!)" oynattı; i.Akın(?) kadro dışıydı.
...3 gün geçti. Delgado,Koray ve Baki'nin olmaması,Tigana'ya "benim bir i.Akın isminde futbolcum vardı" dedirtti ve i.Akın'ı Sivas maçı kadrosuna aldı. Yine aynı senaryoyu seyrettik. Jean Tigana "öz oğulları" Mehmet Sedef ve Burak Yılmaz'ı ilk 11'e koymuş, "üvey oğlu" i.Akın'ı da kulübenin en ucuna... Dedim ya, yine aynı senaryoyu seyrediyorduk sahada... öz oğullar Burak ve Mehmet Sedef'i izleyenler sahada yararlı hangi şeyi yaptı diye hafızasını yoklarken, sırtında "55" yazan bir oyuncu girdi oyuna. Uzun saçları ve inançlı bakışları hemen dikkat çekiyordu tv'de. Hemen yanımda oturan ve takımlarının oyunlarından dolayı kafayı sıyırtmış 8-10 kişilik bir Beşiktaşlı grup hep bir ağızdan "oh be!" demişti. "Nihayet be adam! Niye zahmet ettin" gibi şeyler söylemeye başlamışlardı ki, oyuna giren i.Akın'ın deparını gördüler hemen, heyecanlanmıştık, girer girmez bir pozisyon yakalamıştı; ama "Ahh!" kötü vurdu. Ama o da ne! Kafe'de bir alkış kıyamet, herkes bu kötü vuruşu alkışlıyordu. Eee, kolay mı 70 dk sonra bir şutumuz vardı kaleye.
...22 dk geçti. Umutsuzluk, gözlerimize hakim olmuştu. Şampiyonluk kaç.. derken; "gooooooolllllll!" i.Akın atmıştı. 1.5 ay kadro dışı kalan, ondan önce de yüzüne bakılmayan o at yarışından başka hiçbir şeyi düşünmeyen genç, belki de Beşiktaş'a şampiyonluğu getiren golü atmıştı.
... Ve o an, gözümden bir damla yaş geldi. Sadece bir damla yaş. Bir taşla iki kuş vurmuştuk. Hem şampiyonluk kupasının yarısından çoğunu kazanmıştık, hem de bitmek üzere olan bir genci. i.Akın'ı kazanmıştık...

Hani o "Onu kazanmak şampiyonluk kadar önemli" dediğim genç... Hatırlayamadıysanız, hatırlatayım dedim!..