|
Ana Sayfa | Kayıt ol | Yardım | Oyun Alanı | Ajanda | Arama | Bugünkü Mesajlar | Forumları Okundu Kabul Et XML | RSS | |
06-06-2006, 22:54 | #1 | ||
Üyelik tarihi: Mar 2006 Yaş: 40
Mesajlar: 1.472
Tecrübe Puanı: 20 |
Hiç evlenmemiş, yeğenlerine adamış kendisini. Ama onlar da gelmediler son günlerinde, hep yollarını gözledi. Çok iyi bir kadındı, inançları çok güçlüydü. Öldü mü şimdi?” “Yok daha can var. Bak nefes alıyor. Ama son nefesleri, ah canım. Hakkını helal et.” “Doktor çağrılsa mı acaba?” “Hastaneler almıyor artık. 90’a yaklaşıyor yaşı.” “Küçücük kalmış, nefes alıyor mu şu anda? Okusak mı acaba?” “Yaa inançları da çok güçlüydü, iyi olurdu valla. Mehmet oğlum sen okusana Yasin.” “Abla işim var ya yukarda, bugün Cuma”. “Ben okurum isterseniz, hem sizlerin işi var. Ben okurum bir köşede”. “Ya sağolasın, başörtüsü takman lazım ama. Benimkini ister misin? Tiksinmezsin ya” “Yok çekinmem öyle şeylerden . Nefes alıyor değil mi hala?” Parmağını küçücük kalmış kadının ağzından içeriye soktu hastabakıcı, soluk alıp almadığını anlamak için.Yaşıyordu, nefes alıyordu hala. Huzurevinin küçük, ama temiz tuvaletinde abdest aldım. Dört ay önce annemi kaybettiğimden bu yana, dini konulara kendimi daha yakın hissetmeye başlamıştım, abdest almayı da otuzuma geldiğimde yeni öğrenmiştim. Oysa Allah’a inanan ancak din düşmanı olan ve kendine has, ilahi adalate dayalı ilginç bir inaç sistemine sahip babamın da etkisiyle dinden çok uzak, hatta tavır almış olarak yetişmiştim. Medeniyet ve kadın düşmanıydı müslümanlar bana göre, ama zamanla yumuşamıştı katı tutumum, hatta gerçeğe götürecek en kestirme yol olarak bile görmeye başlamıştım. Bir sırrın arkasındaydı sadece herşey, perde benim gözümde, yüreğimdeydi, ondan anlayamıyordum. O anda, orda olmamın bir nedeni olduğunu düşündüğümden, biraz da işe yaramak için, bana verdikleri kitaptan, kısık sesle Yasin okumaya başladım odanın bir köşesinde, hastabakıcının başörtüsüyle başımı eğreti bir şekilde örterek. Son nefesleriydi kadıncağızın, elleri sararmış, dili morarmaya başlamıştı. Doktor çağırmaya gerek görmediler küçücük kalmış kadın için. Kimbilir neler yaşamıştı hayatında? Aşık olmuş muydu? Mutlu olmuş muydu? Hastabakıcıların söylediği sadece evlenmemiş olduğuydu. Sanki hayatın tek amacı evlenmekti, evlenince başı göğe eriyordu insanın. “Evlenmemiş olmak” zor ve yalnız geçen bir hayatın iki sözcükle özetiydi sanki. “Hakkını helal et ablacım.” sözleriyle ve benim tamamını doğru okumayı başarıp, başaramadığımı bilmediğim Yasin duasıyla uğurladık, adını o gün öğrendiğim Kadriye Hanım’ı. Babamı ziyarete gitmiştim oysa, bir hayatın sonuna tanık oldum. Nişantaşı’ndaydım o günün sabahı, bir görüşmem vardı.Yağmur hafif hafif çiseliyordu, trafikten dolayı geç kalmayım derken, çok erken gitmiş oldum. Görüşmeden önce pahalı mağazaları dolaşmış, gördüğüm tüm kıyafetleri beğenmiş, ama hiçbirini denememiştim. Sanki o giysiler, kıyafetlere milyarları rahatlıkla harcayan, “sen benim karşımda değersiz, küçücük bir böceksin” der gibi gözlerle bakan kadınlar içindi, bense sadece vitrinlerin ardından seyredebilirdim. Her sabah erken kalkmak ve çalışmak zorunda olmayan, kalkık burunlu, botokslu yüzlü kadınlar için yaratılmış günün modasını yansıtan kıyafetler. Belki aylığımın bir bölümüne, ama asla tamamına değil, kıyarak alırım bir gün o vitrinde beğendiğim, insanın iç çamaşırsız giymek istediği, ipek gömleği. Hoş onu alsam, altına giyecek pantalon veya eteğim de yok, onları da almam gerekecek, bir türlü yetmeyecek ya neyse. Kendimi satma konusundaki yeteneksizliğimin üstesinden gelmeye çalışarak, sürekli “ben yaptım, benim projem, benim yarattığım fark” gibi bana bile yabancı gelen sözlerle konuştuğum ve yarım saat süren görüşme sonrasında, babamın kaldığı huzurevine gittiğim zaman aynı zamanda Kadriye Hanım’ın da bu dünyadaki son anlarıymış meğer. Hayatla ölüm arasında sadece tek bir nefes varmış, o son nefes. Aynı gün başka biri daha ölmüş huzurevinde, hastabakıcıların gözyaşları arasında. Kadriye Hanım’ın kaldığı odanın bir üst katında kalan bir beymiş hayata veda eden. Bir katında doğumgünü kutlanıyordu huzurevinin, diğer bir katında ölen biri çarşafa sarılıyordu. Alzheimer hastalığına yakalanmış 84 yaşındaki babam annemin vefatını bilmediği gibi bu ölümleri de anlamıyordu, huzurevinde kalan diğerleri gibi. Aklı başında olan görevlilerinse gözleri yaşarıyor, ölümlere ne kadar alışık olsalar da moralleri bozuluyor, başlarına ağrı giriyordu. Ne kadar gerçekti hastabakıcılar ve ne kadar sahteydi Nişantaşı.... alıntıdır
__________________ Bazı ölümler uzun, Bütün hayatlar ÇARŞI'ymış!!!! | ||
|
07-06-2006, 19:22 | #2 | ||
Banned Üyelik tarihi: Apr 2006 Yaş: 43
Mesajlar: 536
Tecrübe Puanı: 0 | .....Hayatla ölüm arasında sadece tek bir nefes varmış, o son nefes O son nefesi belkide her saniye yaşıyoruz...aslında kıymetini bilmek lazım son olup olmadığını bilmediğimiz nefeslerin... ve yaşmayı bilmek için insanca o son nefesi hatırlamalı insan... daha dolu olmalı boş kalan yanlarına inat...herkesi sevmeli mütavazi olmalı ne olursa olsun eşit olduğunu bilmeli.. Allah kimseyi yanlız bırakmasın... Huzur evlerindeki hayatın çilesi omuzlarında anne ve babalara Allah yardım etsin
__________________ FOREVER & BEŞİKTAŞ | ||
07-06-2006, 19:40 | #4 | ||
Üyelik tarihi: Mar 2006 Yaş: 55
Mesajlar: 1.559
Tecrübe Puanı: 21 | arkadaşlar cok anlamlı ve de bize ders verecek bir yazı bu sinem kardeşime teşekur ediyorum bu arada esasen bu huzur evleri biz turk milletine cok uzak seyler cunku turk milletinin yaspısında ve yaşam tarzında aile buyuklerinin yeri cok farklıdır ve ailenin ayrılmaz bir parcasıdır buyuk baba buyuk anne ama avrupaya özenti sevdalıları ve modern dunyaya ayak uyduran bir kısım kitleninde kacınılmaz bir olgusu huzur evleri cenabı allah eksikligini göstermesin ama oralarada muhtac etmesin kimseyi bu duygu ve düşuncelerlede buyuklerimize sahip cıkalım şunu bilelimki onların duasını alırsak sırtımız yere gelmez Konu soylemezbjk tarafından (07-06-2006 Saat 19:53 ) değiştirilmiştir.. | ||
08-06-2006, 09:28 | #9 | ||
Üyelik tarihi: Mar 2006
Mesajlar: 17.217
Tecrübe Puanı: 37 | saol çok güsel bi paylaşım...alıncak çok şey var burdan
__________________ Besiktas JK . | ||
Bu konuyu arkadaşlarınızla paylaşın |
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
Seçenekler | |
Stil | |
| |