|
Ana Sayfa | Kayıt ol | Yardım | Ortak Alan | Ajanda | Bugünkü Mesajlar | XML | RSS | |
|
Makaleler Medya dan Beşiktaşımız ile ilgili Köşe Yazılarının Tartışıldığı Platform. |
| LinkBack | Seçenekler | Stil |
15-06-2006, 18:33 | #1 | ||
Üyelik tarihi: Mar 2006 Yaş: 42
Mesajlar: 2.393
Tecrübe Puanı: 26 |
Ismim Vincenzo Paparelli, 28 Ekim 1979 tarihinde öldüm. Belki birisi beni hatirlar. 33 yasindaydim ve bir gün Olimpico stadinda Romali taraftarin attigi deniz fisegi yüzünden oldüm. O zaman bir sandviç yiyordum, karim Wanda bu fisegi sol gözümden çikarmayi denedi, ama fisek hala yakiyordu, ve eli yakti. Beni yogun bakima alan doktor dedi ki, savasta bile, o kadar büyük sakatliklari görmemisti. Sonraki günü, bütün gazeteler benden 3 ay önce çekilmis bir foto gösterdiler. Sadece Il Tempo gazetesi benim resimi yayinladi, yerde yatarken, yüzüm kan içinde, ve bir gözüm eksik olurken. Enistem radyoda ismimi duyunca, sandi ki benim adimi tasiyan baska birisi ölmüstü. Abim ne oldugunu ögrenince, kendisi çok suçlu hisetti, çünkü bana kombinesini geçici bir süre için vermisti ve yokas o gün o yerimde oturacakti. Ambülansda yanimda oturan karim, elimi tutup, aglayarak ölmememi istiyordu. Karakolda bütün kigatlari dolduruktan sonra, bir kriz geçirdi, ve deli gibi bagirmaya basladi, sonraki günlerden gazetedeki resimleri görünce. Bir fotoda, annesiyle çikmisti, yüzü çok yorulmus, durumu fena ve gözlerinde çok kötü bir sey var. Adim ve ailemin adilari sonraki 2 haftalarda hep gazetelerde çikti, ama sadece küçük bölümlerde. Herkes benim normal ve rahat bir insan oldugunu söylüyordu, sadece Lazio hayraniydim. Maçtan sonra Lazionun kaptani, Pino Wilson, karimi aradi bassagligi mesaji vermek için. Roman Belediye baskani mezarligimi faturasi ödedi, ve aileme bir psikolog ödedi. Lionelli Manfredonia ailemi ziyaret etti, ve en küçük ogluma 5 numarali formasini hediye etti. Mezarligimda, bütün Lazio takimi gelmisti, Bob Lovati antrenörüiyle ve Lenzini baskani ile. Ama Roma oyunculari gelmedi çünkü Potenzada bir kupa maçi oynacaklardi, sadece PAF takimi gönderdiler. Binlerce kisi ordaydi. Luciano Re Cecconi kurumu aileme 1 milyon Italyan lira verdi, ve belediye 5 milyon verdi, yardim olarak. Curva Nordda benim hatirima, bir plaka koyuldu. Angelo kardesim, bir dostluk maçi olmasini istedi, ama hiç bir sey yapilmadi. Bir kaç gün, benim yüzünden, tribün siddeti hakkinda çok konusuldu. Bazilari stadlarda her yerde kamera eklenmesini önerdiler. Hakemler Kurumun baskani, Giulio Campanati, televizyonda pozisyonlar gösterilmemesini istedi. Kaç ay, çok önemli kararlar alindi, stadlarda bayrak sopalari, davullar, provoke eden pankartlar yasak oldu. Roma ve Lazio taraftarlari adimi ayri yollarla kullandilar. Bugün sehirin duvarlari üstünde "Paparelli, intikamini alicagiz", "Seni unutmuyacagiz Paparelli", "Paparelli iyi günleri kaçirdin" yada "10,100,1000 Paparelli". Son yillarda, gazeteler adimi sirf stadlarda yine olay çikinca kullandilar. Ölümden 5 yil sonra, Lazio taraftarlari dev bir "Vincenzo yasiyor" pankarti astilar, ve tüm stad ayni anad "28 kasim, milli mahtem günu" tezahürati söyledi. Lazio taraftarlari 15 sene her yil ölümü hatirladilar, ama son zamanlarda unutuluyorum 1990 Dünya Kupasi için, Olimpico renove olunca, staddaki plaka kaldirildi ve bir daha geri gelmedi. Gazete arsivlerde arayinca, gösteriliyor ki en son ismim 1995da yazildi. Beni öldüren çocugun ismi Giovanni Fiorilloydu, 18 yasindaydi, ve issizydi. Maçtan hemen sonra, kaçti ve polis onu bulmadi. 14 ay sonra, polise kendisinden geldi. 1987de 6 yil ve 10 ay hapis cezasi aldi, ve ona fisegi stada sokmak için yardim eden 2 arkadaslari 4 yil ve 6 ay hapis cezasi aldilar. Italyada ve Isviçreden kaçinca, her gün Angelo kardesimi aradi, özür diledi, ve beni öldürmek istemedigini söyliyordu. O gün, stadda, herkes gibi bir insanydi. Roma fanatigiydi, annesi pazarda calisiyordu, babasi isciydi. Halktan bir insanydi, benim gibi. Giovanni Fiorillo 24 mart 1993'da öldü, kötü bir hastalik yada bir overdose yüzünden. Kardesim Angelo onun özürleri kabul etti, karim ve çocuklarimda. Sadece bir tek sey belli : o benim ebnim kadar sanssiz oldu. Ismim Vincenzo Paparelliydi, 28 mart 1973 gününde öldüm. Belki birisi beni hatirlar. Kaynak: Massimiliano Governi per la Gazzetta dello Sport
__________________ Etikete Gerek Yok EskiLer Bizi Tanır .! Konu havali_cocuk tarafından (17-06-2006 Saat 00:01 ) değiştirilmiştir.. | ||
|
15-06-2006, 18:46 | #2 | ||
Üyelik tarihi: Mar 2006 Yaş: 55
Mesajlar: 1.559
Tecrübe Puanı: 21 | murat kardeşim bu gibi olaylar futbol maclarında enderde olsa oluyo bizimde stadımızda öyle bir ölum vakası oldu ve o an icin aynı bu yazıda oldugu gibi bir suru şeyler söylendi yazıldı ama biraz zaman gecince hersey unutuldu gerci burda surec biraz daha uzun surmuş ama netice şuki olan ölene ve geride bıraktıklarına oluyo ve malesef ateş duştugu yeri yakıyo | ||
Bu konuyu arkadaşlarınızla paylaşın |
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| |