Ataol Behramoğlu İle Şiir Gecesi

[Gokhan]

Çok Sevdim Bir Zamanlar Seviyorum Yine de

Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla

Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Ürpertili, sımsıcak tenini kadınların
Salmak serin sulara gövdemi
Düşüp gitmek ardına şiirin ve aşkın

Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Varolduğumu düşünmeyi, ürpererek...
Karanlık bir odada küçük bir çocuk gibi
Yağmurdan ve yalnızlıktan ürkek

Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Düşüncemi geniş ve sonsuz olanla birleştirmeyi
Hırçın ve ele geçmezce atılgan
Uysal ve usulcacık benim olan şeyi...

Çok sevdim birzamanlar, seviyorum yine de
Ve hep seveceğim beynim ve tenim varoldukça bu dünyada
Pırıl pırıl olanı, her zaman bir güz diriliğinde
Değişmez ve değişken olanı sonsuzca...

[burock fun]

vay benim adamım.En sevdiğim şairdir.Az sonra geLiyo bi tanesi

[HandaN]

ANNEM YOK ARTIK (18963 Hit)

Annem yok artik.Beni düsünen kalbi yok.Bitti.
Umutsuz olmak istemiyorum.
Umutsuzlugun bir çikar yol olmadigini biliyorum.
Annem yok artik,yeryüzü çok gördü onu,
Kalabaligin arasinda kus gibi çirpinan varligini
Çok gördü
Dalgin yüregini çok gördü
Bizim için çarpan,kaygilarla dolu yüregini.
Annem yok artik.Bu kesin.Gelinecek bir yere gitmedi.
Iste geldim çocuklar demeyecek
Nasilsin yavrum demeyecek
Sobanin yaninda oturup uzatmayacak yorgun ayaklarini,
Sabah kahvaltilarinin masasi olmayacak artik,
Yine gel demeyecek,
Çikarken ben kapidan, çikip karanliga karisirken
Yeni bir dönemi basladi ömrümün,
Annemin olmadigi dönemi,
Onu yüregimin üstüne nasil bastirmak
Istedigimi bilemeyecek artik.
Gençlik dönemleri birsey anlatmiyor bana,
Aklimda hep son dönemlerinin annemi
Hayatim sürüp gidecek,annem olmadan,
Çocuklarim oldugunda onlara annemi anlatabilecegim
Sadece.
Fotograflarina bakacaklar,
Ufarak,biraz mahsunca bir kadin
Küçücük tozlu pabuçlariyla merdivenleri tirmanip
Kapimi açip girmeyecek
Yüregi dopdolu,trafikten insanlardan saskin,
Kocasina siginan biraz bütün fotograflarinda
Hayatim rüzgar gibi akip geçiyor,
Ugultulu bir rüzgar gibi akip geçiyor hayatim..

*****

[HandaN]

ANNEM YOK ARTIK -2
Anne diyemeyecegim artik bir baskasina,
Sesimin anneme seslenirkenki tonuyla
Tatil dönüslerinde annemin ugrayacagim evi yok,
Beni seven birileri olacak mi yine de
Gidip kosulsuz uzanacagim bir yatak,
Saçlarimi oksayacak bir el
Ama ben anneme de bütün bütüne
Birakamadim kendimi
Saçlarimi oksarken,yorulur simdi
Birakir simdi diye düsünürdüm
Ve çilginca yaramaz,beyni bos
Denecek kadar yaramaz,
Ve hastalikli denecek kadar duyarlikli
Bir çocuktum çocuklugumda
Dizlerine oturdugum birgün,indim utanarak,
Kisa pantolonumdan firlayan
Ve bana artik büyümüs gelen dizlerimle
Oysa ilkokul ikide ya var ya yoktum daha
O zaman tanidim sonsuz genis caddelerini Kars'in,
Sonsuz genis gögünü ve o zamanlardan kaldi
Yüregimde sonsuz bir uçurum duygusu
Annem hiçbir zaman bilmedi bunlari
Yüregi büyümüs bir çocuktum ben
Gizli gizli ne kadar çok agladim
Bir gün ölecegini düsünerek onun
Annem yok artik,
Onun yüregindeki ben de yokum,
Yani annemle tanimlanan ben de öldüm onunla
Simdi,
Yeni bir tanima alistirmaliyim kendimi,
Simdi ,
Ben kendimi düsünmezken bile
Kim düsünür beni..

[HandaN]

ANNEM YOK ARTIK -3 Umutsuz olmamak gerektigini biliyorum,
Bu acimasiz gecede
Yazgi diye birsey yok
Içinde yasadigimiz bu toplum öldürdü annemi
Çarpintilarla hirpalanan yüregi
Dayanamayip parçalandi sonunda
Simdi toprak dolar gözlerine,
Artik istese de kimildayamaz,
Yokluk esir aldi onu
Bagladi ellerini,kollarini sessizlik,
Çaresiz bile degil artik
Bir çocuk gibi korunmasiz,
Karisti bin yilin ölüsüne
Ama onun umutlari
Benim de umutlarim olacak bundan böyle,
Çaresizleri korurken
Annemi de korumus olacagim biraz
O diledigince yasayamadi ömrünü,
Varligini özgürce gelistiremedi
Ama bütün insanlar,
Varliklarini özgürce gelistirecekler birgün
Ve annemi hiçbir zaman unutmayacagim
Her ölüm kahramancadir,
Annem hepimizden önce yasadi
Bu kahramanligi
Eyy benim yüregim,güç ver bana
Eyy hayat güç ver bana
Anneme yarasan siirler söyleyim
Bosuna yasamis olmasin o,
Sonsuzlassin
Içten,pürüzsüz dizelerimle..

[tyler durden]

YAŞADIKLARIMDAN ÖĞRENDİĞİM BİRŞEY VAR
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği

İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Denize saatlerce bakabilir, bir kuşa, bir çocuğa
Yaşamak yeryüzünde, onunla karışmaktır
Kopmaz kökler salmaktır oraya

Kucakladın mı sımsıkı kucaklayacaksın arkadaşını
Kavgaya tüm kaslarınla, gövdenle, tutkunla gireceksin
Ve uzandın mı bir kez sımsıcak kumlara
Bir kum tanesi gibi, bir yaprak gibi, bir taş gibi dinleneceksin

İnsan bütün güzel müzikleri dinlemeli alabildiğine
Hem de tüm benliği seslerle, ezgilerle dolarcasına

İnsan balıklama dalmalı içine hayatın
Bir kayadan zümrüt bir denize dalarcasına

Uzak ülkeler çekmeli seni, tanımadığın insanlar
Bütün kitapları okumak, bütün hayatları tanımak arzusuyla yanmalısın
Değişmemelisin hiç bir şeyle bir bardak su içmenin mutluluğunu
Fakat ne kadar sevinç varsa yaşamak özlemiyle dolmalısın

Ve kederi de yaşamalısın, namusluca, bütün benliğinle
Çünkü acılar da, sevinçler gibi olgunlaştırır insanı
Kanın karışmalı hayatın büyük dolaşımına
Dolaşmalı damarlarında hayatın sonsuz taze kanı

Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı büyük yaşayacaksın, ırmaklara,göğe,bütün evrene karışırcasına
Çünkü ömür dediğimiz şey, hayata sunulmuş bir armağandır
Ve hayat, sunulmuş bir armağandır insana

[HandaN]

ANNEM YOK ARTIK -4
Nasil aci duyarsa bir magara adami,
Nasil çikarsa ölçüsüz haykirislar girtlagindan
Öyle bagirayim ben de,sonsuzlassin yüregim,
Bütün insanlara sevgiler tasiyacak kadar
Ve öylesine güzellessin ki her sey,
Öylesine erisin ki yumusak bir isikta
Öylesine bilgileseyim,
Öylesine sevgiyle dolsun ki kalbim,
Ölürken annemleseyim
Biliyorum var olmaz bir daha yok olan seyler
Umurumda degil
Biçim degistirdigi maddenin,
Ruh diye birsey de yok
Ama gizli sevgiler bulunup çikarilirsa
Yüreklerinden insanlarin
Çikarilirsa karanligindan unutusun
Yasanmis olan seyler
Ve tek bir insan yüregi gibi çarparsa
Bir günlük insanlik,
Hiçbir sey yok olmamis olacaktir,
Dönüserek sonsuz,büyük ve
Bütün zamanlari birlestiren bir sevgiye..

[Ayche]

[/size][/color]

[burock fun]

BU AŞK BURADA BİTER !
Bu ask burada biter ve ben çekip giderim
Yüregimde bir çocuk cebimde bir revolver
Bu ask burada biter iyi günler sevgilim
Ve ben çekip giderim bir nehir akip gider

Bir hatiradir simdi dalgin uyuyan sehir
Solarken albümlerde çocuklar ve askerler
Yüzün bir kir çiçegi gibi usulca söner
Uyku ve unutkanlik gittikçe derinlesir

Yanyana uzanirdik ve islakti çimenler
Ne kadar güzeldin sen! nasil essiz bir yazdi!
Bunu anlattilar hep, yani yiten bir aski
Geçerek bu dünyadan bütün ölü sairler

Bu ask burada biter ve ben çekip giderim
Yüregimde bir çocuk cebimde bir revolver
Bu ask burada biter iyi günler sevgilim
Ve ben çekip giderim bir nehir akip gider

[HandaN]

BEBEKLERIN ULUSU YOK

Ilk kez yurdumdan uzakta yasadim bu duyguyu
Bebeklerin ulusu yok
Baslarini tutuslari ayni
Bakarken gözlerinde ayni merak
Aglarken ayni seslerinin tonu

Bebekler çiçegi insanligimizin
Güllerin en hasi,en goncasi
Sarisin bir isik parçasi kimi
Kimi kapkara üzüm tanesi
Babalar,çikarmayin onlari akildan
Analar,koruyun bebeklerinizi
Susturun,susturun söyletmeyin,
Savastan,yikimdan söz ederse biri.

Birakalim sevdayla büyüsünler
Serpilip gelissinler fidan gibi
Senin,benim,hiç kimsenin degil
Bütün bir yer yüzünündür onlar
Bütün insanligin gözbebegi

Ilk kez yurdumdan uzakta yasadim bu duyguyu
Bebeklerin ulusu yok
Bebekler çiçegi insanligimizin
Ve gelecegimizin biricik umudu.