Biyografiler - Sayfa 3 - Beşiktaş Forum ( 1903

**AyTeK54** · 11-10-2006, 15:21

Linkin Park

Nu-metal tarzının öncüsü olarak tanımlanan, rap ile metali bir arada ustaca kullanan, dinleyicinin ruhuna hitap eden sözleriyle özgün bir tarz yakalamayı başarmış genç bir grup Linkin Park... 6 kişiden oluşan topluluk, yakaladığı müthiş başarı grafiğiyle listelerde her geçen gün yükselmeye devam ediyor.

Dilerseniz grup elemanlarını kısaca tanıyalım;

Chester Bennington (Chaz):
Linkin Park’ın vokalisti. Sesini o kadar iyi kullanıyor ki; istediği zaman "My december" şarkısındaki gibi o yumuşak sesini ortaya çıkarıyor, istediğinde ise "Don’t Stay"deki gibi gırtlağını yırtarcasına çığırabiliyor. Gerçekten çok güçlü ve iyi bir sese sahip. Piyano çalan ve bu konuda ustalaşmak isteyen Bennington, tam bir dövme ve takı hastası. Vücüdünda toplam 10 tane dövme bulunuyor. İleri derecede miyop olduğu için gözlük kullanıyor. Saçını kısa tutmayı seviyor ve giyimine büyük özen gösteriyor. Chester’ın yaşadığı en tuhaf ve acı olay, çocukluğunda babası tarafından tecavüze uğramış olması. Bundan utanç duymuyor. Bu durumu kimi şarkı sözlerine taşıyor. Hatta bazen de kliplere... (Crawling)

Mike Shinoda:
Topluluğun sevimli emcee’si. Yarı Japon, yarı Amerikan. İşini gerçekten çok iyi yapıyor. "Papercut" ve "In the end" şarkılarında yaptığı MC vokalleri bunun en iyi kanıtları arasında sayılabilir. Chaz ile gerek şarkılarda, gerekse günlük hayatlarında çok iyi anlaşıyorlar. Mike, çocukluğundan beri rap müzik yapmayı hayal etmiş. Tam olmasada dileğini büyük ölçüde gerçekleştirmeyi başardığını görüyoruz. Genellikle neşeli ve esprili bir yapısı var. Bu özelliği yüzüne de yansıyor. Bu güleryüzlü genç adam, saç boyatma gibi ilginç bir de hobiye sahip. Gitar da çalan, LL Cool J, Rakim, Run DMC, Eric B gibi bir çok ünlüyle rap düetleri yapan Mike’ın bir diğer özelliği de çizim yeteneği. Albümlerin kapak tasarımlarında da onun imzasına rastlamak mümkün... ("Reanimation"ın kapağındaki robot gibi...)

Brad Delson:
Grubun gitaristi olan Brad, genellikle elektro çalıyor fakat gereken yerlerde bassı da ustaca kullanıyor. Ayrıca çok iyi trompet çalıyor. Tam bir MTV hastası olan ve şapkasından kolay kolay vazgeçmeyen genç müzisyen, "boş zamanlarında ne yaparsınız" sorusuna "uyurum" yanıtını veriyor. Genellikle hard rocktan ve rapten hoşlanıyor. Favori isimleri Deftones ve Ja Rule. Kaykay yapmayı ve sinemaya gitmeyi çok seviyor. Sakarlığı da önemli özellikleri arasında... Hatta bir konserde gitarını Mike’ın kafasına çarpmış. Bu durum sonucunda Mike çok fena olmuş ve ağzının içine istifra etmek zorunda kalmış. Bu ilginç adam, tam bir Britney Spears hayranı... Ancak hayran olduğu şeyin şarkıları olmadığını söylüyor.

Joseph Hahn (Joe):
Koreli bir aileden gelen Amerika doğumlu Joseph, grubun DJi olarak görev yapıyor. Turntable ve ses düzenleme gibi işlere bakan genç adam, bunlarla yetinmiyor. Başta grubun ortaya çıkmasında büyük rol oynamış Joseph. Tüm şarkıları tekrar tekrar elden geçirip, aralara gerekli efektleri yerleştiren ve daha ilginci, şu ana kadarki tüm kliplerin yönetmenliğini yapan da bu yetenekli adamın ta kendisi. "Reanimation" albümünün yapımında görevin %90’ını Hahn üstlenmiş. Linkin Park’ı bugünlere getiren en önemli isimlerin başında gelen Hahn’ın kişiliğinde, suskunluk ve içe dönüklük ön planda.

Robert Bourdan (Rob):
Grubun davulcusu... Resimlerdeki veya konser görüntülerindeki yüz ifadesine bakıldığında hayata küsmüş biri izlenimi yaratan Rob, günlük hayatında çok neşeli ve esprili bir yapıya sahip. Konserlerde gösterdiği performans, her bateristin ağzını sulandıracak cinsten. Asla hata yapmıyor. İmajını, zaman zaman saçlarını kestirerek değiştirse de ilginç sakalından vazgeçmiyor.

David Michael Farrell (Phoenix):
Diğer gitarist Phoenix, bassı çok iyi kullanmasıyla biliniyor. Linkin Park, şöhreti yakalamadan önce topluluktan ayrılan Phoenix, grup "Hybrid Theory" ile müthiş bir başarıya ulaşınca başı eğik geri dönüyor. Ama ne dönüş! "Reanimation"da sadece gitar yeteneklerini değil, keman ve cellodaki ustalığını da sergiliyor. Aynı Brad gibi çoğu zaman şapka veya kep takıyor. Ara sıra Brad ile kendi aralarında gitar çalma yarışması yapıyorlar...

Linkin Park, bu yetenekli genç adamlardan oluşuyor... Peki grup bugünlere nasıl geldi? Kısaca hatırlayalım...

Linkin Park, 1990 - 1991 yılları arasında Mike ve Brad tarafından ortaya yavaş yavaş çıkıyor. Sonra Joe, Rob ve en sonunda Phoenix’in katılımıyla ilk halini alıyor. Kendilerine başta isim olarak "Xero"yu uygun görüyorlar. Grup kendi hallerinde veya arkadaş partileri gibi yerlerinde çalıyor. Herkes bu metal-rap karışımı müziğe hayran kalıyor. Fakat plak şirketleri henüz hiçbir şeyin farkında değil...

1996 yılında "By Myself" ve "Esaul" (Place For My Head’in ilkhali) adlı iki şarkının olduğu bir demo hazırlayıp plak şirketlerine yolluyorlar. Fakat bu şarkılar hiçbir şirketin ilgisini çekmiyor. Grubun ismi "Hybrid Theory" olarak değişiyor. Phoenix büyük bir hata yapıp gruptan ayrılıyor. Vokalist arayışı şanslı bir seçimle son buluyor. "Chester" gruba dahil oluyor, beraber provalar başlıyor ve Chaz’inde katılımıyla grup son halini almaya başlıyor.

Bu sırada Chaz evlidir, ancak eşini bile kısa bir süre Arizona’da bırakıp Los Angeles’a taşınır. Bunlar olurken kısa bir süre Mike’ı bir korku sarar. Chaz yüzünden geri planda kalacağını düşünmektedir. Ancak öyle olmaz, aksine çok iyi anlaşıp kolayca kaynaşırlar. Mike’ın artık bir lirik arkadaşı vardır. 1998’de iki demo kaydedilir. Bu demolar plak şirketlerinden daha çok underground piyasaya dağıtılır. Sokaktaki adam bu müziğe hayran kalmış, plak şirketleri ise müziği saçma bulmaya devam etme konusundaki ısrarlarını sürdürmüşlerdir. Biri hariç: Warner Bros. Grup, isim değiştirerek son halini alır. Artık herkes onları "Linkin Park" adıyla tanıyacaktır...

Grup 1999’da stüdyoya kapandı ve albüm çalışmaları yeniden başladı. Birbirinden kaliteli 12 parça hazırladılar. Bunların kimisi ("One Step Closer", "Cure From The Itch" ve "A Place For My Head") demolar için hazırladıkları eski parçalarıydı. Albümün ismini, grubun eski adı olan "Hybrid Theory" olarak belirlediler. Mike’ın çizdiği ve albümün kapağını oluşturan kelebek kanatlı bayrak taşıyan asker, Linkin Park’ın sembolü oldu. Ve albüm 24 Ekim’de piyasaya çıktı. Aynı anda çıkış parçası olan "One Step Closer"ın klibi televizyonlarda dönmeye başladı. Şarkı o kadar beğenildi ki radayolarda saat başı çalınmaya başlandı, klibi günde defalarca yayınlandı, albüm müthiş bir satış grafiği yakaladı. Sonra konserler, klipler, single çalışmaları ve film müzikleri derken grup bugünkü halini aldı.

Son olarak, biri intro (giriş) niteliğinde 13 şarkının yer aldığı "Meteora" albümünü piyasaya sürdüler. Toplam 37 dakikalık çalışma, son derece özenli biçimde hazırlanmış ve Linkin Park dinleyenlerinden olumlu tepkiler alarak yolculuğuna devam ediyor. Albümün ayrıntılı tanıtım yazısı, Müzik Kutusu Albüm İncelemeleri’nde...

**AyTeK54** · 11-10-2006, 15:23

DİDO

Dido Florian Cloud de Bounevialle Armstrong... Dido’nun sahneye çıkarken neden bu kısa ismi seçtiğini şimdi daha iyi anlamış olmalısınız... Genç şarkıcı, ünlü Faithless grubunun simgesi ve başarılı müzik yapımcısı Rollo’nun kardeşi olarak 25 Aralık 1971’de Londra’da dünyaya geldi. İlk enstrümanı ses kayıt cihazı, İlk gittiği konser ise bir Santana ve Pat Metheny performansıydı. 10 yaşında Londra Guildhall Müzik Okulu’na girdi. Kısa sürede kendini gösteren, piyano ve kemandaki yeteneğiyle dinleyenleri kendine hayran bırakan bu küçük kız, yirmili yaşlarında adından iyice söz ettirmeye başlayacak ve alçakgönüllülüğünden hiçbir şey kaybetmeden tüm dünyanın tanıdığı bir yıldız olma başarısını gösterecekti.
Dido, amatör müzisyenlerle çalışmalar yaparken bir yandan da ağabeyinin albüm koleksiyonundan faydalanarak çeşitli müzikal öğeleri analiz etmeye çalışıyordu. Londra tabanlı birkaçgrupta vokallik yaptıktan sonra Rollo’nun projesi olan "Faithless" topluluğuna katıldı. "Reverence" isimli albümleriyle inanılmaz bir başarıya ulaşmalarının ardından Dido katkılı vokalleriyle 1,5 sene boyunca dinleyenlerini büyülemeye devam ettiler. Dido, grubun ikinci albümüne de önemli katkılar sağladı ve kendi şarkılarını yazmaya başlayarak solo kariyeri için de olumlu bir adım atmış oldu. Bu dönemde kaydettiği demolar, Cheeky ve Arista kayıt şirketleri tarafından 1999’da yayınlandı.
Genç şarkıcı, akustik pop ile elektronik tabanlı müziği bir araya getirip güçlü sesiyle ustaca şekillendirdiği parçalarını aynı yıl bir albümde topladı. Bu ilk albüm, "No Angel" adını taşıyordu. Arista Kayıt Şirketi etiketiyle 99 yazında piyasaya sürülen ve BMG tarafından çok sayıda ülkeye dağıtımı yapılan çalışma, derin duygularla dolu "Here With Me", dokunaklı melodilere sahip "Thank You" ve ilginç sözleriyle dikkat çeken "Don’t Think of Me"nin de içinde bulunduğu birbirinden güzel 12 şarkıyla müzik eleştirmenlerinin beğenisini kazandı. Enstrümental çeşitliliğin üst düzeyde tutulduğu ve birkaç müzik türünün bir arada uyumlu biçimde işlendiği "No Angel"ın yapımcılığını, şarkıcının ağabeyi Rollo, Rick Nowels, Duncan Bridgeman ve Sister Bliss üstlendi.
Albümde yer alan "Here With Me" adlı parça, Amerikan televizyonlarının ünlü dizisi Roswell’de çalınmaya başlarken "Thank You" ise, baş rolünü Gwyneth Paltrow’un oynadığı "Sliding Doors" filminin tema müziği olarak kullanıldı. Şarkıcıya basının gösterdiği ilginin şaşırtıcı derecede artması, Eminem’in "Stan" isimli single çalışması için yorumladığı "Thank You" adlı parçanın çıkışıyla gerçekleşti.
Ülkemizde de büyük ilgi gören ve haftalarca listebaşı olmayı başaranDido, 30 Eylül 2003’te ikinci albümü "Life For Rent"i ("Kiralık Hayat") çıkardı. Albüm; akustik gitarlarda Adam Zimmon, Paul Herman, gitar ve klavyede Rick Knowles, gitarda Rusty Anderson, Dave Randall, piyano, klavye ve programda Sister Bliss, klavye ve perküsyonda Mark Bates, basta Aubrey Nunn, davullarda Andy Treacy, Mako Sakamoto, perküsyonda Carlos Paucar ve geri vokallerde Pauline Taylor’ın katkılarıyla kaydedildi.
Hayranlarının sabırsızlıkla beklediği "Life For Rent", çıkışının ardından birbirine zıt çok sayıda tepkiyle karşılaştı. "No Angel"dakilere oranla daha ağır ve yoğun birer yapıya sahip olan şarkılar, bir kesim tarafından ’sıkıcı ve bunaltıcı’ olarak nitelendirilirken hatrı sayılır bir kitlenin de büyük beğenisini kazandı. Sonucu, tüm dünya müzikseverlerinin genel ilgisi ve satış rakamları belirleyecek.
Şarkı listesinin başında bulunan ve albümde video klibi çekilen ilk parça olan "White Flag", Dido’ya 2004 Grammy Ödülleri’nde "En İyi Kadın Pop Vokal Performansı" dalında adaylık kazandırdı.
Yorumların yönü ne olursa olsun Dido; etkileyici sesi, özgün müziği ve olgun kişiliğiyle popüler müziğin önemli kadın şarkıcıları arasındaki yerini aldı. Onun müzik piyasasındaki kalıcılığını gelecekte yapacağı çalışmaların kalitesi belirleyecek.

**OnuR** · 11-10-2006, 18:23

teşekkürler aynen devam

**kartal_54** · 12-10-2006, 02:44

Hard rock ve metal müziğin efsane ismi Metallica, bu tarzların küçük ve şekilci bir dinleyici kitlesinin tekelinden çıkıp geniş topluluklara ulaşmasında büyük pay sahibi olmuştur.

Metallica'nın temelleri Lars Ulrich tarafından atılır. Ulrich, Los Angeles gazetesine ilan vererek birlikte müzik yapabilecek kişilerle görüşmek istediğini belirtir. İlk telefon, bir basımevinde çalışan 18 yaşlarında lise mezunu bir gençten, James Alan Hetfield'dan gelir. Sert sesi, farklı armonisi ve yeniliğe açık gitar virtiözitesiyle, grubun vokal ve gitaristliğini üstlenen Hetfield'ı, şu anda Megadeth'te çalan gitarist Dave Mustaine izler. Ve son olarak da siyahi bass gitarist Ron Me Govne gruba dahil olur.

Topluluk bu kadrosuyla ilk konserini Anaheim (California)'da Radio City'de 14 Mart 1982'de vermiştir. Doğrusunu söylemek gerekirse istedikleri başarıyı yakalayamamışlardır. Çünkü Dave Mustaine tam bir alkoliktir. Çok geçmeden gruptan uzaklaştırılır. Kirk Lee Hammet onun yerine geçer ve eksikliğini hissettirmemenin de ötesinde işler yapar. Sıra Ron Me Govne'ye gelir. Çünkü bu bassçı gruba uyum sağlayamaz, buna başarısızlığı da eklenince artık çekilmez olur ve gruptan uzaklaştırılır.

Boşluğu doldurmak için gruba transfer edilen, dönemin ünlü gruplarından Truma'nın bass gitaristi Cliff Burton tek kelimeyle mükemmeldir. Bu elemanla grup en iyi performansını yakalar. Eski bir garajı stüdyo olarak kullanan topluluk için acilen paraya ihtiyaç vardır. Nihayet gruba mali destek sağlanır. Bu günden sonraki 6. haftada, Metallica'nın ilk albümü olan "Kill 'Em All" piyasaya sürüldüğünde takvimler Temmuz 1983'ü göstermektedir. Albüm 70 bin adet satılmıştır. Tam 1 yıl sonra çıkardıkları ikinci albüm "Right The Lightning"in satışı da 75 bin olmuştur.

Bu albümlerde grubun yaptığı müzik çok serttir ve siyah deri elbiseonlar için bir simge olmuştur. Acemilikleri bazı şarkı sözlerinde açıkça belli olmaktadır. "Whiplash"ın sözlerinde olduğu gibi: "Konser bitti, metal yitti, yola çıkma zamanı, bir başka şehir bir başka konser... Patlayacağız yeniden, otel odaları ve otoyollar... Burada dışarıda yaşam çiğdir, ama biz asla durmayacağız. Asla son vermeyeceğiz, çünkü biz Metallica'cıyız."

Ardından "Master of Puppets"ı çıkaran grup, ilk çalışmalarının üzerinden geçen üç yılın sonunda bu albümle kendini ispatlamayı başardı. Satış rakamı promosyonsuz, videosuz ve single'sız 1 milyona yaklaşmıştı. Bu albüm, gerek sözler gerekse müzik itibariyle tamamen grubun psikolojisini yansıtmaktadır. Hetfield'in başı uyuşturucuyla derttedir ve ufak çaplı sorunlar yaşamaktadır. Albüm çalışmalarından arta kalan zamanda sık sık konserler düzenleyen grup, bu sıralar tam bir kayak hastası olan "yaramaz çocuk" Hetfield'in düşerek bileğini kırmasıyla konserlerine bir süreliğine ara vermiştir.

Eylül 1986'da İngiltere'deki konserlerinde sahneye çıkan kadro, Cliff Burton'lu son kadro olur. Kopenhag'a giderken gecenin geç saatlerinde zeminin kaygan olması nedeniyle yoldan çıkarak bir hendeğe çarpar ve otobüs devrilir. Devrilen otobüs Burton'a mezar olmuştur. Gurubun bass'çılığını yapan Burton, uyur halde camdan fırlayıp olay yerinde hayatını kaybetmiştir. Grubun asli üyelerinden biri olan Cliff Burton'un talihsiz kaybına bir de dağılma söylentileri eklenince Metallica, hayranlarıyla birlikte kara bir bulutun altına girmiştir.

Fakat Metallica, kararlı bir sesle "devam" demiş, kötü günlerin geride kaldığını açıklamış, Flotsam & Jetsom'da bass çalan Jason Newsted'i kadroya dahil ederek tüm hayranlarının yüreğine su serpmiştir. Newsted yetenekli bir gitaristtir. Grubun menajerliğini de yapan bu isim, ayrıca besteci ve söz yazarıdır. Kısa zamanda Metallica'ya uyum sağlayan Newsted, grupta eksikliği hissedilir bir üye konumuna gelmiştir. Bunun yanında, Cliff hayranı bazı eleştirmenlere göre, Newsted, gitarı çok kötü çalmaktadır ve gruba uyum sağlayamamıştır. Eleştiriler çoğalmış, grup eski samimiyetini yitirmekle suçlanmıştır. Lars Ulrich'in davulda eski performansını sergilemediği söylentileri dolaşırken dinleyiciler, onun davul çalmak yerine fotoğrafçılara poz vermeyi tercih etmesini yadırgadıklarını ifade etmişlerdir. Bir konserde dinleyicilere hitap etmek için mikrofonu eline alması ise yuhalanmasına neden olmuştur. Bu eleştirilerden iyice sıkılan grup, hem kendilerine doğan yanıt hakkını kullanmak hem de eski hayranlarını geri kazanmak için Cliff'in anısına "Cliff'em All" adında bir video kaydını ve "Garage Days" isimli yeni çalışmayı yayınlar. Ayrıca Hetfield'ın, bir röportajında dostları Cliff'in ruhunu her zaman yanlarında hissettiklerini açıklaması gruptaki Cliff baskısının bir yansıması olarak değerlendirilebilir.

1988'de "... And Justice For All"u çıkaran grup, adaletsizlikten yakınmakta ve "Herkes İçin Adalet" sloganını haykırmaktadır. "Adaletin koridorları yeşile boyalı, para konuşuyor, güç kurtları kapında bekleşiyor... Hakimiyetlerini kötüye kullanıyorlar, inanmıyorum söylediğin şeylere, inanmıyorum... Adalet bitti, adalete tecavüz edildi, çektiklerinde ipini, adalet yerini buluyor... Gerçek aranmıyor, her şey kazanmaktan ibaret, bunu çok katı buluyorum... Paraları bir kez daha terazinin dengesini belirliyor, anlaşmanı yap, nedir gerçek..."

Kasetle aynı adı taşıyan bu parçanın sözleri, Metallica'nın tepkici yanını açığa çıkaran bir hüviyet niteliği taşımaktadır. Bu albümde meta üzerine kurulan yeni dünya düzenine göndermelerde bulunması olumsuz eleştirilerin bitmesi için yeterli olmamıştır. "... And Justice For All"dan sonra artan tepkiler yeni albümlerle daha da çoğalmıştır. Eleştirmenlere göre Metallica artık marka olmuştur. "One" parçasının Grammy'ye aday gösterilmesi de iddiaları destekler niteliktedir. Metallica artık ezilenlerin değil, ezenlerin yanında görülmektedir. MTV için gösterişli klipler çekilmekte, menajerler, avukatlar kiralanmaktadır. Kaset kaydı için para bulamadıkları günleri anımsayan Hetfield'in, "Artık bir oda dolusu param var" sözleri basına yansımış, tepki gittikçe büyümüştür. Kurulan çark işlemekte, banka hesaplarına milyonlarca dolar para yatmaktadır. Artık konserlere eskisi gibi malzemelerin ve grup elemanlarının bulunduğu otobüsle değil, aksesuarları taşıyan 12 kamyon ve 6 otobüs ile yanlarına teknik elemanlardan oluşan 60 kişilik ekibi alıp gider olmuşlardı. Eski hayranları gruba tekrar eski sertliklerine geri dönmeleri için çağrılar yapıyordu. Garaj günlerinde yaptıkları o müziklerin daha kaliteli ve samimi olduğundan bahsediyorlardı. Düştükleri para tuzağından çıkmaları için grubu uyarıyorlardı.

Metallica'nın genç hayranları ise eleştirileri haksız buluyorlar, Metallica'yı aynı Metallica olarak görüyorlardı. Onlara göre bu durum sadece orta yaş olgunluğu olarak değerlendirilmekteydi. Ardından "Black 91" diye de bilinen Metallica albümü 3 yıllık birikim ürünü olarak piyasaya sürüldü. Bu albümde daha çok mistik temalar işlendi. Metal duygusallığının zirvesine çıkıldı. Özellikle de "The Unforgiven", "Nothing Else Matters" ve "Wolf And Man", genç dinleyicilerin kendinden geçmesi için yetiyordu. Ama Metallica'yı çıktığı ilk günden beri takip eden ve şimdilerde orta yaşlarda bulunan dinleyici kitlesi, durumdan hiç de memnun görünmüyor, bu memnuniyetsizlik gün geçtikçe de artıyordu. Artık Metallica, Black'tan öncesi ve sonrası olmak üzere birinci ve ikinci dönem olara ikiye ayrılıyordu. Birinci dönemin söylemi adalet, bağımsızlık, savaş karşıtlığı, siyasanın eleştirisi, yerini ikinci döneme bırakıyordu. Bu dönemde ticarileşme ve protest kimlikten popüler kimliğe geçiş, kitle kültürüne yönelik göndermeler ön palana çıkıyordu.

Çeşitli pazarlama yöntemlerini kullanan grubun albümü tam 15 milyon adet satılmıştı. Albümün ardından tam 300 konserlik bir turneye çıkan topluluk, 3 sene süren turnenin 1993 senesindeki Haziran ayında İstanbul İnönü Stadı'nda Türkiye'deki ilk konserine de çıkmış oluyordu.

Bu albümü, 1996 yılında "Load" albümünün yayını izledi. Metalica'yı bir heavy metal grubu olarak gören ve böyle devam etmesini isteyen dinleyiciler tekrar hayal kırıklığına uğramışlardı. Bir çok grup geleneksel tarza geri dönerken Metallica'nın yeni şeyler denemesi farklı türler dinlemeye açık olan gençlerin ilgisi çekmiş, hatırı sayılır bir genç dinleyici topluluğu hayran kitlesine dahil olmuştur.

Load albümünde iyice açığa çıkan armoni farklılığı grubun logosu ve imajına da yansımıştı. Load albümünde sevilen parçalardan olan duygusal çalışma "Mama Said" tamamen Hetfield'a aitti. Hetfield bu çalışmayı annesi için yazmıştı. Parçada şu sözler geçiyor: "Ben gençken annem demişti ki, 'Oğul hayatın açık bir kitaptır, bitmeden önce onu kapatma.' En çabuk yanıp kül olan alev en parlak olanıdır. Bir oğlun kalbi annesine minnettardır. Asi benim soyadım, vahşi kan damarlarımın içinde."

Load albümü, bu albümün devamı niteliği taşıyan, "Reload" albümü gibi 8 milyon adet satmayı başardı. "Reload", 1997 yılında yayınlanmıştı, albümün ana teması hız olmakla beraber, dinleyenlerini önce şeytanla dansa davet eden "Devil Dance", anı yaşamaya sevk eden "Carpe Diem Baby" ve ailesinden aldığı eğitimi uyuşturucu bir iğneye benzettiği "Fixxxer" Metalica'nın nereden nereye geldiğinin apaçık ifadesi oluyordu. Bu durum Metallica'nın geleneksel dinleyicilerinde "Acaba eski günlerdeki gibi parçalar yaparlar mı?" sorusunun cevabının bir kez daha hayal kırıklığına dönüşmesine neden olmuştur.

1998 yılında piyasaya sürülen "Garage Inc." albümü eski ve yeni cover çalışmalarından oluşan 27 parçadan meydana geliyordu. Maziyi hatırlayış ve eski hayranlara bir selam niteliği taşıyan çalışma, söz konusu hayran kitlesinin gönlünü alamadı. Çünkü artık köprülerin altından sular akmış ve Metallica eski Metallica olmaktan çıkmıştı. Bu albüm daha çok 1990 sonrası geliştirdiği yeni bir atakla tekrar gündeme gelen heavy metal müzik tarzını seven gençler tarafından ilgi gördü.

Albümün hemen ardından turneye çıkan grup, "Garage Remains The Same" isimli bu konserler serisinde 13 Haziran 1999 tarihinde İstanbul Ali Sami Yen Stadı'nda Türk hayranlarıyla bir araya geldi. Konsere yaklaşık 50 bin kişinin katıldığı haberi, ertesi günün gazetelerine yansımıştı.

Metallica ile ilgili bir diğer konu da, internetten ücretsiz şarkı yükleme imkanı sağlayan Napster davasıdır. Bu dönemde, uzun zaman albüm yapmayan grup, şarkılarından çok, politik tavırlarıyla ön plana çıkmıştır. Özellikle Napster'a karşı açılan savaşa destek verdikleri demeçlerle manşetlere çıkmışlar, telif ücreti ödemeksizin bedava yükleme imkanı sağlayan Napster'a karşı mahkemeyi kazanmışlardır. Mahkeme, aldığı kararla Napster'ın bedava müzik dağıtımına son vermiştir.

1999'a gelindiğinde, "S&M" piyasaya sürülür. Albüm, San Francisco Senfoni Orkestrası'nın Metallica ile birlikte icra ettikleri en çok sevilen şarkılardan oluşmaktadır. Ayrıca albümde iki yeni parçaya da yer verilir. Bu parçalar, "Minus Human" ve "No Leaf Clover" isimlerini taşımaktadır. Şarkıların senfoniye uyumu dinleyiciler tarafından beğenilirken, geleceğe yönelik umutları da canlandırmıştır. Albümde ayrıca "Battery" ve "For Whom The Bell Tolls" isimli parçaların senfonik yorumu da dinleyiciden olumlu not almıştır.

Son olarak Metallica, John Woo'nun yönettiği ve Tom Cruise'un başrol oynadığı "Mission Impossible 2" filminin soundtrack albümü için "I Disappear" parçasını yaptı. Bundan sonra derin bir sessizliğe bürünen grup, taşkınlıktan uzak durmuş, üyeler arasında çıkan tartışmalar basına yansımıştır. Metallica dinleyenlerinin sabırsızca bekledikleri yeni albüm çalışmaları bir türlü piyasaya çıkmamış, bu durumun yarattığı olumsuz tepkiler grup içinde çatlaklara yol açmıştır. İlk sorun, 1986 yılında gruba basçı olarak giren J. Newsted ile ilgilidir. Grubun eski tarzına dönmesi gerektiğini söyleyen Newsted, aksi taktirde 14 yıldır birlikte çalıştığı gruptan ayrılacağını açıklamıştır. Bu süreç, Hetfield, Ulrich ve Hammet'in tepkisiyle karşılaşan Newsted'in 17 Ocak 2001'de "Kişisel nedenlerden ve çok sevdiğim bu müziği yaparken gördüğüm fiziksel zararlardan dolayı gruptan ayrılıyorum" açıklamasıyla sona ermiştir.

Newsted'in ayrılmasıyla her dönem sürüp giden dağılma dedikoduları tekrar gündeme gelmiştir. Tecrübeli basçının yerine önceleri, grubun aynı zamanda yapımcısı olan Bob Rock, daha sonra da Rob Trujillo'nun alındığı, söylentiden öte bir anlam ifade etmemiştir.

Metallica, uzun zaman sonra geçtiğimiz günlerde yeni albümüyle dinleyenlerin karşısına çıktı. 23 Kasım 1999'da sunulan S&M albümünden sonraki bu ilk çalışma, "St. Anger" adını taşıyor. Albümde 11 yeni parçaya yer verilirken, stüdyo çalışmalarının ve konser kayıtlarının yer aldığı bir DVD'nin CD ile birlikte ücretsiz sunulması da dikkat çekiyor. Ayrıca içinden çıkan 28 sayfalık kitapçık da alışılanın ötesinde gerçekten oldukça kapsamlı. Bakalım Metallica'nın geniş hayran kitlesi, St. Anger'dan memnun kalacak mı...

**bjkemre06** · 12-10-2006, 08:12

Yusuf İslam

Varılacak nokta Allah olduktan sonra yolların farklı olmasının faydalı olduğunu düşünüyor Yusuf Islam.21 Haziran 1948’de Londra’da Isveçli bir anne ile Yunanlı bir babanın oğlu olarak dünyaya gelir Steven Demetre Georgiou.
Çocukluğu Londra’nın Shaftes Buryy Caddesi ile Tarafalgaf Caddesi’nde geçer. S.T. Joseph Roman Katolik okulunda katı bir Hıristiyan eğitimi alır. 16 yaşında mezun olduktan sonra Hammersmith Art Koleji’nde eğitimini tamamlar. Çocukluğunun ve gençliğinin geçtiği yerler Ingiltere’nin sanat, müzik ve eğlence merkezinde olduğu için meslek olarak eğlence dünyasını seçmesi zor olmaz. Başlangıçta Isveç’teki amcası gibi ressam olmayı ister; fakat iyi para kazanamayacağı endişesiyle bu düşünceden vazgeçer. TV ve film dünyasının etki alanına girer.
18 yaşında müzik dünyasıyla tanışan Cat Stevens’ın başarıyı yakalaması güç olmaz. 1966–77 yılları arasında Matthew and son, Here Comes My Baby, Wild World, Morning Has Broken ve Moonshadow gibi bir çok hit parçayı besteleyip söyleyerek kısa sürede meşhur bir şarkıcı haline gelir. Plakları 25 milyonun üzerinde satan Cat Stevens artık gençliğin efsane ismidir.
Fakat kısa süre sonra tüberkuloza yakalandığı için yatağa düşer. Bu sırada Doğu felsefesine ilgi duymaya başlar. Okuduğu “Sınırlı Yol” adlı kitaptan etkilenir, hayata bakış açısı değişir. Iyileştikten sonra müzik çalışmalarını yeni felsefesiyle sürdürürken, araştırmalarına da devam eder.
AĞABEYIN KUDÜS'DEN GETIRDIĞI KUR'AN
Bir ara, Los Angeles bölgesinde Malibu isimli, milyonerlerin yaşadığı meşhur bir sahil bölgesinde, anlamını yıllar sonra idrak edebileceği bir olay geçer başından. Bir gün denizde biraz açılmak ister. Dalgaların üstüne üstüne gelmesiyle birlikte, o mevsimde denize açılmanın hayli riskli bir iş olduğunu anlar. Geri dönmek ister; fakat akıntı onu gittikçe sahilden uzaklaştırır. Artık sahile geri dönmeye gücü kalmamıştır. Sonunda, Allah’tan başka kimsenin yardım etmeyeceğini anlayarak “Ey Allah’ım, beni kurtarırsan senin için çalışacağım” diye haykırır. O anda arkasından kuvvetli bir dalga gelir ve onu sahile doğru atar. Olanca gücüyle yeniden başlar yüzmeye. Bir kaç dakika içerisinde güvenli ve canlı bir şekilde sahildedir.
Genelde insanoğlu bu tür durumlarda verdiği sözü unutur. Fakat Cat Stevens Allah’a verdiği bu sözü hiç unutmaz. Ahdini yerine getirme fırsatını, ağabeyi David’in Kudüs’e yaptığı ziyaretin ardından yakalar. Ağabeyi Kudüs ve diğer kutsal yerleri gezerken bir Islam festivalinde Kur’an görür ve “Müslümanlar’ın Kutsal Incil’i bu kitaptır herhalde” diyerek satın alır. Daha sonra, bu tür kitapları okuduğunu bildiği için kardeşine hediye eder.
Bu güzel hediye, Cat Stevens’ın denizin dalgaları ile boğuşurken verdiği sözü yerine getirme yolunda attığı adımların ilkini oluşturur.
“Gönlümü Kur’an’ın mesajına açtığım an, Islam’ın beklentilerime yabancı bir din olmadığını keşfetmek beni bir hayli şaşırtı. O, ilk olarak tüm insanlığı tek bir Tanrı’ya inanmaya çağıran, tüm insanlığı tek bir aile olarak tanımlayan, peygamberleri tüm insanlığa birlik mesajları veren bir kardeşler topluluğu olarak niteleyen ve insanları takva elbisesine büründürmek isteyen bir kitaptı. Ben Kur’an’da Isa’nın, Musa’nın, Ibrahim’in, Nuh’un, isimlerini ve hepsinden önemlisi son Peygamber’in, Allah’ın son elçisinin, Muhammed’in ismini (s.a.v) gördüm. Bütün bunları hazmedebilmem epey vaktimi aldı. Kur’an okurken en büyük duyguyu Yusuf’un hikayesini okurken yaşadım. Incil’de nakledilen hikaye ile büyük benzerlikler taşıyordu. Sure’nin ortalarında idim ki, birden bağırmaya başladım. Bu, insan tarafından yazılabilecek bir şey olamazdı. Bu bir vahiydi. O andan itibaren, Müslüman olmaktan başka çarem olmadığını anladım. Konuşabileceğim bazı Müslümanlar buldum. Onlar bana Regents Parkı’nda yeni bir mescit yapılmış olduğunu bildirdiler. Ben söz konusu parktan defalarca geçmiş olmama rağmen, orada ağaçlardan başka bir şey görmemiştim. Daha sonra, bir gün birden, yeşillikler arasından yükselen altın rengi bir kubbeyle karşılaştım. Bu belki de benim Islam’la ilgili keşfettiğim her şeyin bir özeti idi. Önceden orada olmadığı halde, sanki birden orada bitivermişti” diyor. Ve şunları ekliyor sözlerine: “Bir cuma günü dramatik bir adım atarak, Müslümanlığımı ilan etmek üzere camiye gittim. Müslüman olmak için yapmak zorunda olduğum ilk şeyi yaptım:
ŞEREFLERIN EN GÜZELI: ISLAM
"Eşhedü en lâ ilahe illallah ve eşhedü enne Muhammeden abduhu ve resuluhu"
Bir zamanların pop starı, efsane ismi Cat Stevens artık Yusuf Islam olmuştur. Eskisi kadar ünlü değildir; ama eskisinden çok daha güzel bir insan olmuştur. Bütün kariyerini, bütün ününü, bir kenara itmiş fakat insan olmanın teslim olmaktan geçtiğinin bilincine vararak kendini kazanmış, yaşadığının farkına varmıştır; geçmişe ait ne varsa silerek.
Yusuf Islam’a neden sadece def ve insan sesi kullandığı soruyoruz. Iki gerekçesi olduğunu söylüyor. Ilk olarak bir hadisi şerifi dayanak olarak gösteriyor. Ikincisi ise, müziğin doğasını anlamaya çalışmak. Müziğin insanın sinir sistemini etkilediğini, onu etkisi altına aldığını, davranışlarını yönlendirdiğini düşünüyor. Ona göre müzik aletlerinin herbirinin kendine ait bir doğası var ve bu da duygu ve dürtüleri etkiliyor. Peygamber Efendimiz’in hadisini, enstrümanların kendilerine ait bir doğaları olduğu düşüncesiyle yorumluyor. Diğer taraftan müziğin insanın dikkatini de dağıtabileceğini, irade dışı birçok şeyi yaptırabileceğini de ekliyor. Hatta şöyle bir örnek veriyor: “Amerika'da ütü yapan bir ev hanımının müzik dinlerken, telefonun ahizesi yerine ütüyü kulağına götürmesinden de anlayabiliriz bunu...”
Kendisiyle daha önce yapılan bir röportajda, “Müziğin tehlikeli bir şey olduğu fikrini Kur'an'daki Şuara suresiyle açıklamaya çalıştığını hatırlatarak bunun gerekçesini soruyoruz. Önce ayeti hatırlatıyor:
“Şairlere gelince, yalnız sapıklar uyarlar onlara, görmedin mi onların ne aşırı insanlar olduklarını, yapmadıkları şeyler üstüne konuştuklarını”Şuara (224, 225, 226)
Ayetlerin devamında müstesna şairlerden de bahsedildiğini hatırlatarak devam ediyor. “Iyi şiir olabileceği gibi, kötü şiir de olabilir" dedikten sonra Peygamberimiz’in Mekke’ye girerken şiir okuyan bir şaire müdahale eden sahabeleri nasıl engellediğini anlatıyor. Insanları iyiye, Hakk’a, doğruluğa çağıran şiirler olabileceği gibi, onları kötülüğe çağıran, kışkırtan, küfre sokan şiirler ve şairler de olabileceği üzerinde duruyor. Bu tür şiirlerin büyüden geldiğini anlatan bir hadis de naklediyor. "Müzik için de aynı şey söz konusudur" diyor. Müziğin olumsuz etki alanının kırılabilmesi için de helalleri ve haramları iyi bilmenin şart olduğunu belirtiyor. Müziğin ancak izin verildiği ölçüde kullanılması gerektiğini, yoksa kötü sonuçlar alınabileceğini, hatta ölümcül olabileceğini vurguluyor. Insanın kalp atışlarını bile etkileyen müziğin piyasa haline gelmesi, onu oldukça rahatsız ediyor.
POP YILDIZLARI ÖNCE DUVARLARI YIKSIN
Yıllar önce, bestelediği ve hâlâ dillerde olan parçalarını hiç mırıldanıp, mırıldamadığını soruyoruz. Gülümseyerek “hayır” diyor. Daha sonra da, “Evet ama bazen, çok nadir” diye düzeltiyor. Hele şu an, hâlâ müzik yapan çağdaşları hakkında ne düşündüğünü sorunca, “Onların hepsi yaşlandı” derken kendini gülmekten alamıyor. Rolling Stones’un saygınlığını yitirdiğini, eski güçleri olmadığını, kendilerini yeniden toparlamaya çalıştıklarını belirtiyor. Ardından çağdaşı olan bir çok müzisyene ne yaptıklarını sorgulamaları gerektiğini de tavsiye ediyor. Bir çoğuna kasetini göndermeyi ihmal etmemiş, Bob Marlyn’e ölmeden önce, hastayken Kur’an–ı Kerim hediye etmiş. Etraflarına yıkılması güç duvarlar ördükleri için onlara mesaj ulaştırmakta güçlük çektiğini söylüyor. Bugünkü bir çok ünlü pop yıldızının yaşadıklarının farkında olmadığını düşünüyor ve bunun nereye kadar süreceğini soruyor onlara.
Türkiye denince aklına gelen kelimeleri şöyle sıralıyor: “Enerji. hız, güç, gelenek ve kültür..” Gelişmelerden son derece memnun. Varılacak nokta Allah olduktan sonra yolların farklı olmasının faydalı olduğunu ve Türkiye’nin geleceğin dünyasında çok önemli roller üstleneceğini düşünüyor.
Müziğiyle verdiği mesajın Islam’ın mesajı olduğunu söyleyerek Müslüman olduktan sonra kendini eğittiğini anlatıyor ve ekliyor: "Ama Müslüman olarak doğmuş olanların çoğu kendilerini eğitmek zorunda hissetmiyorlar. Bu, Müslüman olarak doğanlarla daha sonra Müslüman olanlar arasındaki en belirgin fark. Bilgi hayatımızın her aşamasında bizi zenginleştirir, anlamlandırır. Yeni ufuklar açar bize. Dolayısıyla bütün Müslümanlar’ın aynı çabayı göstermeleri gerekir. Islam ancak bu şekilde yaşanabilir."
"Allah" diyor Yusuf Islam, "Islam’ı bana nasip etmiş. Müslüman olduğumdan bu yana, Peygamberimiz’in, O büyük insanın hayatını araştırıyorum. O'nu okudukça, O'nu anladıkça, etrafımı saran bilgisizliği, cehaleti daha iyi görüyor ve irkiliyorum."
(Aydoğan Kılıç - Aksiyon)

**loiskeyf** · 13-10-2006, 19:15

Kazım Koyuncu (1972 - 2005), Karadenizli bir rock şarkıcısıdır.
Artvin'in Hopa ilçesine bağlı Pancol köyünde doğdu. Müziğe ortaokul birinci sınıfta mandolin çalarak başladı. Çocukluğu, "üstadım" dediği, "Kemençeci Yaşar" lakabı ile tanınan Yaşar Turna'nın yanında türkü dinleyerek geçti. İstanbul'a üniversite eğitimi için geldikten sonra müzikle yoğun olarak uğraşmaya başladı. İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi'nden siyasi nedenlerle ayrıldı. 20 yaşında iken, 1992'de Ali Elver le "Dinmeyen" adlı özgün müzik grubunu kurdu ve profesyonel müzik yapmaya başladı. Daha sonra Lazca müzik yapmak için bu gruptan ayrılsa da rock'tan kopamadı ve Laz etnik müziğini rock tabanlı yorumlamaya başladı.
1993’te Mehmedali Barış Beşli ile birlikte Zuğaşi Berepe (Lazca: Denizin Çocukları) adlı rock müzik grubunu kurdu. Lazca rock yapma iddiası ile yola çıkan ve 1995'te Va Mişkunan (Bilmiyoruz), 1998'de de İgzas (Gidiyor) adlı albümleri yaparak bu iddialarını da gerçekleştiren grup, sınırlı sayıda (yalnızca 130 adet) basılmış bir konser albümü çıkardıktan sonra 1999 yılında dağıldı.
Kazım Koyuncu, tek başına müziğe devam etti ve Salkım Söğüt adlı projelerin ikincisinde 3 şarkıyla yer aldı. 2001’de Viya adlı ilk solo albümünü çıkardı. Daha sonra Kanal D televizyonunda yayınlanan ve çok sevilen Gülbeyaz adlı dizinin hem müziklerini yaptı, hem de dizinin bazı bölümlerinde oyuncu olarak görev aldı ve bundan sonra yurt çapında tanınmaya başlandı. Daha sonra da Kemal Sahir Gürel ile birlikte Sultan Makamı adlı televizyon dizisinin müziklerini hazırladı.
Karadeniz müziğinin güçlü temsilcilerinden Fuat Saka, Volkan Konak ve Bayar Şahin ile birlikte düzenledikleri, büyük ilgi gören Hey Gidi Karadeniz konserler dizisinin de öncülüğünü yaptı. Nisan 2004'te çıkardığı ikinci solo albümü Hayde, sanatçının popülaritesini daha da arttırdı.
2004'ün sonlarında akciğer kanseri teşhisi konuldu ve tedavi görmeye başladı. 25 Haziran 2005'de, 33 yaşında, tedavi gördüğü Amerikan Hastanesi'nde yaşamını yitirdi.

***Meric*** · 14-10-2006, 04:59

teşekkürler

**OnuR** · 14-10-2006, 12:25

Kolera (asıl adı Esen Güler) İstanbul doğumlu bir rap müzisyenidir.
Turizm ve Otel işletmeciliği Yüksek Okul mezunu sanatçı 1998 yılında Yunus Özyavuz (Sagopa Kajmer) ile tanıştı ve rapi fiilen icra etmeye başladı.
İlk kaydını 1998 yılında Kuvvetmira Stüdyosu'nda İnkar Boşuna adlı parçaya yaptı. Aynı sene Siahsız Kuvvet ile Neden Ağlıyorum ve Dünden Kalma Hayaller adlı parçaları kaydetti.1999 Senesinin sonunda yoğun okul ve iş temposu nedeniyle rape 2 yıl süreyle ara verdi.2001senesinde ilk Underground EP'sini internet yoluyla dinleyicilere sundu. 2004 yılında Sagopa Kajmer'in Bir Pesimistin Gözyaşları adlı albümünde sanatçıya Kalp Atışlarım 78 BPM adlı parçada eşlik etti. Aynı sene Sagopa Kajmer düetleri Günlerim Ağlak (Dişikişilik) ve Aklımın Odaları adlı 2 parçayı internet yoluyla yayınladı. 2005 yılı başında Sagopa Kajmer Pessimist EP 3'te Süper Sperm adlı parçaya eşlik etti. Aynı sene, Sagopa Kajmer'in Romantizma albümünde, Sago Vs Kolera adlı parçaya eşlik etti.
24.09.2005'te prodüktörlüğünü Sagopa Kajmer'in yaptığı ilk solo albümü Karantina Embryo'yu İrem Records etiketiyle dinleyenleriyle buluşturdu. Yine 2005 yılında Kuvvetmira Disstortion EP 'de 2 düet parça ile hazır bulundu.
Aynı sene,kendi albümlerini çıkarmak ve yeni yeteneklere daha geniş imkanlar sunarak kapılar açmak üzere Sagopa Kajmer ile 11.08.2005 te kendi plak şirketleri Melankolia Records 'ı resmen kurdular.