maria missakian

[Ayche]

iki yüzlü melekler
Sayende sayeban olduk İstanbul şehri

sayende sebil olduk aç kaldık sefil olduk

yıldızlar dem çekti güvercinler gibi başucumuzda

ve yaktı perişan eyledi sine-i sad-paremizi

saplanıp hançer misali bir hilal

sokaklar serseri biz serseri

yüksek kaldırım’da.

Bir Cezayir şarkısını dile getirdi plaklar

cadde-i kebir: bütün ışıklarını yakmış bir gemidir

sinemalar nerdeyse boşalacaklar.



Vay anam vay

sen ne dersin İstanbul

sen garip bir şair olsan söyle ne halt edersin

kimin gücü yeterse kahretsin pazarlığı

sefalet akıyor gürül gürül sokaklardan

yol üstünde bir şehvet çarşısı tıklım tıklım

yol üstünde sevda pazarlığı aşk pazarlığı

kurtulmadık gitti bu denlü kepaze hayattan.

Hep böyle gecelerin koynunda yaşadık

geceler serseri biz serseri.

Karakoldaki aynada safran gibi kirli yüzümüz

gözlerimiz hasta gözleri ellerimiz hasta elleri

kırılmış kavala dönmüşüz.



Sen söyle serseriler kıralı İstanbul

sen söyle iki gözüm

hangi merhem çaredir şu bizim yaramıza

yel üfürdü su götürdü gençliğimizi

elimiz boşa geldi meydanlarda kaldık

meydanlar serseri biz serseri

sağımız sefalet solumuz ölüm

işte geldik gidiyoruz

kahrolasın

kahrolasın İstanbul şehri.